vrijdag 27 november 2020

Eindeloze zondagen


Nu was ik er een tijdje niet, ik was er wel natuurlijk maar
niet hier op mijn blog, het is niet zo dat ik er niet aan dacht
aan mijn blog, dat deed ik elke ochtend even..
Maar zoals elke gedachte op het moment lijkt het alsof ik
er geen enkele vast kan houden, ze wapperen maar een 
beetje door mijn hoofd en ik zie ze voorbij komen maar
echt over iets nadenken lijkt me niet te lukken noch kan
ik een gedachte vastgrijpen en tot een conclusie komen.
Ben ik geheel onbedoeld mindful geworden; ik observeer
wat er is maar daar blijft het, geloof ik, bij, vanochtend zei 
ik wel drie keer tegen mezelf; hup zet iets op je blog Ingrid.
Als je al zoveel weken alleen bent ga je tegen jezelf praten,
ik in ieder geval wel, of ik ben nu echt een murmelende
oma geworden, dat kan natuurlijk ook..
Ik ben ook nog steeds hier in Wenen, wat ook wel het 
resultaat mag heten van mjn besluiteloze zijn, elke 
gedachte aan reizen in deze tijd laat ik voorbij drijven,
want het voelt absurd om er zelfs maar bij stil te staan,
maar blijven evengoed, dus ik dobber door de dagen heen.



Sinds mijn laatste bericht kreeg ik eerst een infectie in mijn
oog, geen idee waar het vandaan kwam, misschien van  
een oude mascara, omdat het besmettelijk was, bleef ik 
van iedereen weg en toen het na een dag of acht wat beter
ging (met tussenkomst van een oogarts en antibiotica) 
kwam er een strenge lockdown hier..
Omdat mijn zoon en familie in quarantaine moesten voor
10 dagen (allemaal goed afgelopen, gelukkig) zag ik nu
al tijden niemand en de dagen glijden in elkaar over.
Ik moet soms op mijn telefoon kijken wat voor een dag 
het eigenlijk is, want deze lockdown voelt als een 
eindeloze zondag, het weer werkt daar ook aan mee,
het is constant grijs en koud, alsof het elk moment kan
gaan sneeuwen maar er gebeurt niets, helemaal niets..
Dus ik wandel elke dag, de ene voet voor de andere
zonder een speciaal doel, ik lees, mediteer wat en ik brei.
Er komt natuurlijk een moment dat ik een gedachte moet
vasthouden en besluiten wat ik ga doen en daarmee bedoel
ik naar huis gaan maar zelfs als ik dit typ lijkt dat een 
onneembare horde, dus ik zal dit bericht maar eens posten
en een wandeling maken en dan zie ik wel,
het zal zich wel ontvouwen.

Ik wens je een goed weekend, ik zag net dat het vrijdag
is maar het had net zo goed dinsdag kunnen zijn :-)
-X-

13 opmerkingen:

  1. Oei, dat klinkt niet zo ontspannend als het vooruitzicht van toen even gezellig bij je zoon's gezin te zijn. Het geweld van laatst, je oog en corona spelen lelijk door je uitstapje heen. Ik hoop dat je inmiddels weer met enige regelmaat bij je zoon langs kan en een terugreis minder beladen voelt. Ondertussen zeg ik maar: Hou je taai en laat je niet gek maken. (Tegen jezelf kletsen kan heel gezellig zijn šŸ˜˜)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. We zitten op het moment allemaal met dubbele gedachte. Kerst, hoe gaan we dat doen? Helemaal geen kinderen op bezoek of toch wel. Lastige tijd, maar we houden vol. Ik hou in gedachte dat het allemaal goed komt. Fijn weekend.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Jeetje ik heb met je te doen, weten dat ze zo dichtbij zijn en je ze toch niet kan zien. Lijkt mij dat je toch ook naar je eigen huis gaat verlangen. Ik zou zeggen hup treinkaartje of vliegticket boeken en lekker naar huis. Hier kan je tenminste nog buiten wandelen etc... Succes met je beslissing!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Het beste gewenst!
    En een fijne zondag (morgen is het echt zondag ;-))

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik hoop dat je dit gedoe nog lang kunt volhouden. Je doet het oog heel goed. Door je niet druk te maken en bij de dag te leven.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dat klinkt behoorlijk eenzaam. Hou vol en kruip maar wat dichter bij je kleinkind als dat mag. Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. een groet uit H.H het is zo stil...gaat het wel goed met je?

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Lieve Ingrid, je hebt mij met jouw fantastische berichtjes altijd weer laten zien dat het een feestje kan zijn in het leven, ook als het even heel bewolkt is. Wat kunnen we doen om jou weer op de rit te krijgen. Ik weet zeker dat er heel veel mensen superblij zullen zijn weer wat van je te horen (ik zeker).

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Lieve Ingrid,
    ook ik vind het duister soms moeilijk te dragen. Ik hoop dat het goed met je gaat, waar je ook bent, in Wenen of in Amsterdam. Dat je je een beetje kunt verpozen met een wolletje of een mooi boek tot het weer wat lichter wordt.
    en ja, zoals Beer hierboven zegt: kunnen we iets voor je doen?
    Liefs, M

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Lieve Ingrid, ik mis u echt! Ik hou ook niet van de maand de december en krijg weer lucht als de kerst weer over is�� . En helemaal als het weer januari is. Ik hoop van u ook!! steeds kijk ik, zal Ingerid wat gezegd hebben. Dus u weet het! Er zijn mensen die u echt missen!!! Lieve groet!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. He Ingrid, hoe gaat het met je? We missen je al zo'n tijd!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. We missen je...alles goed?

    BeantwoordenVerwijderen

Met dank voor je reactie (thank you for your thoughts)