Gisteren is Sail begonnen hier in Amsterdam,
nu heb ik helemaal niets met evenementen waarbij meer
dan, laat zeggen, 100 mensen aanwezig zijn,
maar het binnen varen van de tallships wilde ik toch zien.
Op de een of andere manier voelde je de stad gisteren
gonzen, er vlogen de hele ochtend al helikopters over
en in de verte hoorde je de scheepstoeters..
Oh dat vind ik toch zo'n machtig mooi geluid,
het doet mij denken aan vroeger toen ik in Zeeland woonde
en de schepen op zee kon horen..
Omdat het IJ hier zo ongeveer om de hoek is,
fietste ik naar de NDSM werf en ging daar op een muurtje
zitten wachten naast vele anderen..
Terwijl ik daar zo zat te wachten vroeg ik mij af
wat er nu precies met schepen is wat ik zo aantrekkelijk vind,
misschien heeft het iets te maken met een gevoel
van vrijheid, het kunnen verdwijnen aan de horizon..
(en zeg nu zelf, wie wil dat nu niet zo af en toe?
zo iets van: Ingrid..eh..nee, nooit meer gezien,
de laatste keer dat ik haar zag, zat ze met een matrozenkiel
aan op een bootje wat het ruime sop koos..)
Maar mijn gedachten werden onderbroken door de eerste
opgewonden kreten uit het publiek; ik zie er eentje!
En ah ja, ver boven alles uit zag je in de verte
de eerste zeilen en ik kan niet anders zeggen dan dat ik
ontroerd was, ik weet ook niet waarom..
Het was gewoon prachtig, echt waar, hoewel als ik nu
naar de foto's kijken kan ik niet zeggen dat ze de
lading dekken, zo lijkt het gewoon een boot..
Als je goed kijkt zie je de matrozen op een rijtje staan
voor op het dek, het was adembenemend..
Dus ik stond daar een uurtje of wat terwijl het
ene schip na het andere binnenvoer en ik mag wel zeggen
dat zeilschepen echt een reden zijn om opgewekt van te worden.
Toen ik thuiskwam lag eindelijk mijn contract van het
kleurboek in de bus, dat had om verschillende redenen
forse vertraging opgelopen, nog blijmaker,
het boek is tenslotte al naar de drukker.
Over een week, als ik terugkom uit Frankrijk
(daarover morgen iets meer) kan je alvast bij mij
op het (gesigneerde:-) kleurboek intekenen bij mij..
(dat is nieuw dat ik dat zo doe maar het leek me leuk)
Hier alvast een tekening die het boek niet haalde,
maar die mij wel toepasselijk leek bij het hele boten verhaal..
Ik wens je een fijne dag
-X-
Wat een spektakel zal dat geweest zijn. Leuk die mensen op dat muurtje , zo lekker ouderwets.ben benieuwd naar je Frankrijk verhaal van morgen.....
BeantwoordenVerwijderenMooie herinneringen weeral...
BeantwoordenVerwijderenLeuk :-)
BeantwoordenVerwijderenMachtig mooi, ik kan het me helemaal voorstellen. Ik zag er gisteren iets van op tv en wat jij beschrijft hoorde ik daar ook uit. Dat van de ontroering en zo, geweldig! En dan zo'n mooie dag!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,
Akkelien
Ik snap je wel. Vier jaar geleden met Sail kreeg ik er tranen van n mijn ogen en ik voelde me zo stom. Hoe zo ontroeren een stelletje boten... Maar ik kon er niets aan doen... Nou ja, zaterdag ga ik naar Sail. 'ns kijken of ik het droog kan houden!
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenIk snap het helemaal, ik moet ook altijd een brok wegslikken van zo'n mooi schip. Helemaal als ze in volle glorie zijn, met gehesen zeilen en alle hens aan dek. Zo mooi.
BeantwoordenVerwijderen