Seeds

Nu wil jullie natuurlijk niet de Pasen insturen,

met een bericht van vrees, de laatste dagen dacht ik na

hoe ik die gevoelend kon ombuigen.

Ik ben me er zeer van bewust, dat er angst gezaaid wordt

en dat het aan mij en aan een ieder zelf de keuze is,

wat je daar uit laat groeien..

Het lijkt mij niet dat er iemand is die niet opschrikt,

als er iets bijzonder akeligs gebeurt, dus ik geloof zelf

niet zo in de stelling van ik ben niet bang want dat 

is wat ze willen, ik geloof niet dat je dat soort emoties

kan beheersen, in ieder geval ik niet..

Wel geloof ik in; ik laat mijn angst niet groeien,

of misschien nog beter, laat er iets moois uit groeien.

Dus ik trok mij even terug, liet mijn onrustige

gemoed even zijn gang gaan totdat het vanzelf

kalmeerde en sloot de wereld even buiten.

Vervolgens informeerde ik even bij degenen die

mij lief zijn of iedereen wel was..

En gisteren besloot ik na een afspraak in de stad

om niet rond het Centraal station heen te lopen

op weg naar de bus, maar dwars door de menigte heen..

Ik hoop dat uit al zaailingen die je elke dag

in je hart geplant krijgt, door beelden en 

gebeurtenissen, klein of groot, zullen uitgroeien

tot iets moois, aaah dit klinkt allemaal wel heel

er 'sferisch' zou mijn zoon Daan zeggen..

En dat is natuurlijk ook zo, maar ik zeg het toch..

Ik wens je zonnige paasdagen met heel veel

huppelende hazen, verstopte eieren die je pas

in Augustus, gesmolten, terug zal vinden en 

een gevoel van vertrouwen dat het wel goed zal komen

met al die plantjes die nu opkomen.

-X-