Waarom de tram stil stond

Toen ik een jaar of 8 was kregen wij op de lagere school

een boekje, dat boekje heette Waarom de tram stil stond,

het was geschreven door W.G van der Hulst.

Voorop stond een illustratie van twee meisjes en een klok,

op de een of andere manier weet ik het nog precies, dat komt

 omdat het boekje heel veel indruk op me gemaakt heeft.

Het ging over de oorlog, en waarom we op 4 mei herdenken

wat er toen gebeurde en we twee minuten stil waren (zijn)

Het was voor mij de eerste keer dat ik er zo over las,

we over oorlog spraken in de klas en dat ik ook mijn 

moeder ernaar vroeg, maar echt begrijpen deed ik het niet.

Wat ik wel voelde was dat het iets groots, heel verschrikkelijks

en zelfs een beetje bedreigend was, maar het was 

teveel voor mij om het te bevatten, veel te veel..

Ik herinner mij de klokken op de Waalsdorper vlakte, 

mensen die plechtig keken, de twee minuten stilte

en dat ik dan niet precies wist waar ik aan moest denken,

omdat het iets was wat ik, ondanks mijn levendige fantasie,

me helemaal niet voor kon stellen..

Dus ik maakte het klein voor mezelf, ik dacht aan dingen

die mij een fijn gevoel gaven om op de een of andere 

manier de zwaarte, die wel voelbaar was, lichter te maken;

aan de kat op schoot, de zee, de bloemen in de tuin,

dingen die mij een vrij gevoel gaven, want ik begreep

wel dat vrijheid belangrijk was, zoals heel hard

fietsen met de wind mee, in de duinen spelen enzo..

Toen ik ouder werd begon ik beter te begrijpen, eerst 

las ik het dagboek van Anne Frank, nog later zag ik films

en volgde ik het nieuws, oorlog en diepe ellende

zijn helaas een dagelijkse realiteit.

 Elk jaar ben ik twee minuten stil, net als iedereen,

maar eigenlijk weet ik nog steeds niet zo goed waar ik,

ondanks het feit dat ik wel beelden voor me zie,

aan moet denken en dat is een groot goed.

Want dat betekent dat ik nooit iets van wat we herdenken

heb meegemaakt, dat het onvoorstelbare leed wat een 

oorlog betekent mij nog steeds min of meer een abstract

gegeven is, en dat is een zegen, werkelijk.

Ik wens je een fijne bevrijdingsdag

-X-