Nu ben ik toch een beetje stil gevallen, het komt mij
merkwaardig voor om gewoon verder te babbelen op
mijn blog, terwijl het overal nog maar over één ding gaat.
Er is elke dag sprake van een overtreffende trap, wat begon
met een virus ver weg, kwam steeds dichterbij en nog
dichter en nu zitten wij er midden in en elke dag zijn
nieuwe (nog engere) berichten en wachten wij thuis af..
Ik maak mij grote zorgen over mijn zus, die in Spanje
woont en net haar huis had opgezegd en even wat weken
bij vrienden zou logeren totdat ze een nieuwe had,
Ze kan nu nergens terecht, iedereen is bang en zij zit nu
voor een week in een b&b, vanwege de lockdown mag
niemand meer de straat op, een onmogelijke situatie..
In Oostenrijk, waar mijn zoon met zijn gezin woont, is
sinds vanochtend ook een verbod om je huis te verlaten,
behalve om naar de winkel of apotheek te gaan.
Gelukkig wonen zij in een groot huis met dito tuin en
zijn ze goed voorbereid, dus de zorgen over hen kan ik
enigszins laten vieren maar oh oh...
Alles wat eens normaal was, waar je nooit over na dacht,
is nu anders en ik vind het heel ingewikkeld om nu op
mijn blog verder te babbelen alsof er niets aan de hand is.
Ik weet dus niet zeker of ik de komende tijd wat te
zeggen heb, alle berichten die ik in gedachten had,
lijken nu ineens zo triviaal, aan de andere kant is er nu
misschien juist behoefte aan wat gezelligheden.
Misschien kan je gedachten hier over met mij delen?
Alvast hartelijk bedankt en ik wens je alle goeds.
-X-
Ik heb veel behoefte aan het mooie in het alledaagse, dus ga vooral je eigen mooie gang. Laten we allemaal op onze eigen manier wat toevoegen. Wij bekommeren ons om mijn alleenstaande tante zonder kinderen die opeens flink ziek is (geen Corona) en spijtig genoeg niet om de hoek woont. Ik heb contact gezocht met een oud-collega die ook alleen is met kinderen ver weg. En ik probeer mijn die zonen vanaf nu elke dag een tijdje achter de schermen weg te halen.
BeantwoordenVerwijderenO, wat een nare situatie voor je zus!
BeantwoordenVerwijderenIk vind het fijn dat het virtuele deel van ons leven nog werkt. Zo kunnen we elkaar een beetje afleiden, onze gedachten delen en elkaar misschien ook helpen.
Ik blijf doorgaan met bloggen, ik hoop dat jij dat ook doet!
Dat gevoel van wat doet het er allemaal toe in deze voor velen erg moeilijke tijd herken ik wel.
BeantwoordenVerwijderenToch denk ik dat het goed is om gewoon te blijven doen wat je altijd al deed. Nu de bibliotheken dicht zijn zie ik blogs als een dagelijkse rondje inspiratie. Jij kunt mensen ook nog veel leren over handvaardigheid. Ik blijf ook bloggen en Instagrammen over waar ik mee bezig ben: naaien, tuinieren, handwerken en klussen.
Het voelt inderdaad anders en raar. Maar ik ga toch verder met blog en instagram. Voor de afleiding voor mijzelf én anderen. En wat de anderen hierboven ook zeggen, het mooie mag er ook zijn.
BeantwoordenVerwijderenJa, ik vind het ook moeilijk. Ik zit hier in een appartement en ik voel me niet heel fijn bij de hele tijd hier zijn.
BeantwoordenVerwijderenIk merk dat ik juist behoefte heb aan het delen van fijne dingen. Zo belangrijk om ons juist in deze tijd op te focussen.
BeantwoordenVerwijderenCorona is heftig en de situatie is zorgelijk, maar laten we niet vergeten dat er meer is. Anders blijven we ons alleen maar zorgen maken en in de stress schieten.
BeantwoordenVerwijderenKijk eens naar buiten, hoe mooi groen alles al wordt. Je ziet het per dag mooier en groener worden.
Gewoon blijven doorgaan met bloggen. Juist nu. Jouw gebabbel is altijd mooi relativerend en bescheiden. Ik hou er van in deze grimmige tijden
BeantwoordenVerwijderenIk ben toch al zo onrustig van alles. Onthoud me alsjeblieft niet je rustgevende stukjes!
BeantwoordenVerwijderenVoordat ik mijn laptop opende dacht ik, zullen er wel mensen geblogd hebben? Wat tja het draait om 1 ding momenteel. Ik was 4 dagen op quilt-retreat en wist zondagmiddag niet wat me overkwam. We hadden wel iets gehoord via de social media maar echt het was velen malen erger, alleen al de lege snelweg om naar huis te rijden. Zelfs mijn man was ervan van slag, nou dat zegt wat. Natuurlijk maak je je zorgen heel logisch toch. Als wij ons hier al zorgen maken om de mensen om ons heen dan zeker jij voor degene zo ver weg en wat zij moeten. Tja ik moet de deur wel uit, werk in de zorg dus we gaan zo maar weer.
BeantwoordenVerwijderenHoop dat er morgen weer een blogje staat en met zijn alleen gaan we ervoor!
Mooi stukje Ingrid. Juist nu is het fijn om een beetje te bloggen en blogjes van anderen te lezen. Ik zit nu ook thuis en ga kijken wat er allemaal uit mijn handen komt. De hoofdzaak in natuurlijk om gezond te blijven. STERKTE!
BeantwoordenVerwijderenIk zou ook graag hebben dat je gewoon doorgaat.. je lichtheid is troostend
BeantwoordenVerwijderenLaten we proberen om de dagen niet alleen te vullen met corona.Juist nu hebben we behoefte aan een ,,praatje,,van jou.
BeantwoordenVerwijderenJe zorgen kan ik me voorstellen.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat jouw babbels over allerdaagse dingen juist heel welkom zijn. Een beetje afleiding in deze tijden.
Ik blog door net als anders. De verhalen zullen soms best anders van toon zijn dan gebruikelijk. Dat hoort er een beetje bij.
Laten we er samen maar het beste van maken.
Groet, Ilse
Veel sterkte vanuit Antwerpen; zorg goed voor jezelf en voor je naasten ❤
BeantwoordenVerwijderenIk heb ook behoefte aan luchtigheid en leuke dingen. Heb zelf net ook voor het eerst geblogd over Corona. Wilde het lange tijd niet doen, maar je kunt er inderdaad niet meer omheen. Komende tijd ga ik juist wat DIYs delen denk ik, juist omdat we allemaal thuis zitten en afleiding zoeken. Blijf gezond!
BeantwoordenVerwijderenDe hele wereld staat in het teken van maar een ding. Logisch maar ook zo beklemmend. Vooral omdat ik thuis zit met een baby in de buik...
BeantwoordenVerwijderenJuist zoek ik nu afleiding, beetje luchtigheid, mooie werkjes en zo juist iets anders dan dat ene onderwerp.