Nesting

een van de dingen die ik mis

hier midden in de stad

is Groen, 

een boompje op de achterplaats ofzo,

met wat vogeltjes erin,

wel sinds kort krijg ik regelmatig bezoek,

van twee mezen,

ze lijken nogal dol op elkaar te zijn,

fladderen voortdurend om elkaar heen..

misschien kennen ze elkaar nog maar net,

of zijn ze al jaren bij elkaar,

en gewoon Blij daarom...

en hoewel mijn broer en ik 

het wel eens hebben over Mezen-praat

(zo'n kletspraatje over niks)

is het onmogelijk om met mezen te praten,

dus ik moet het  zelf maar invullen

ze bouwen een nest,

ik weet niet waar het nest van vorig jaar 

is gebleven, weggewaaid

er woont misschien ineens een ander in,

of ze zijn nog maar net naar Zutphen verhuisd..

maar ze plukken vol overgave wol van de deken,

die buiten hing te luchten,

om een prachtig Roze nest te bouwen

ik voel me enigszins verwant,

ik ben ook weer nest aan het bouwen..

hoewel ik Zomaar denk,

dat mezen geen gestrande banken hebben,

en tafels die van de een naar de ander ruimte

verhuizen omdat er eigenlijk geen plek voor is..

ook schrijven ze waarschijnlijk geen kleine briefjes naar elkaar,

zoals ik deze maakte voor P,

en nu weet ik wel dat ik de leeftijd

ver Voorbij ben

om briefjes te schrijven met hartjes erop

(maar ik doe het toch, en

ik kan natuurlijk niet zeggen wat erop stond  ; )
hoewel zij dan weer liefdesliederen 

naar elkaar fluiten
en dat kan ik dan weer niet...fluiten..

maar de 2 mezen 

die dagelijks even komen buurten,

maken het gebrek aan Groen goed,

hier midden in de stad, en ik realiseer me,

dat je, ondanks het feit,

dat er altijd wel iets Niet is..

je overal (opnieuw) een Roze nest kan bouwen,

je thuis kan voelen,

als je het maar met liefde en overgave doet..

(en goed uitkijkt voor de Kat)