dinsdag 28 oktober 2014

Paris


De allereerste keer dat ik naar Parijs ging,
was ik twaalf jaar, ik ging met Dries,
wat om precies te zijn mijn stiefvader is..
maar dat klinkt zo ongezellig, als een bozige man
uit een sprookje, wat hij helemaal niet is:)
(lang en ingewikkeld verhaal, wat enkel voor 
de betrokkenen interessant is)
Dat hele reisje maakte heel veel indruk op me,
ik vond het fantastisch, en ik bedacht me toen
dat ik graag mode ontwerpster wilde worden
en in Parijs zou gaan wonen..


Dat is er door de loop der dingen nooit van gekomen,
wel ging ik vele malen naar Parijs,
alleen, met mijn kinderen (ik wilde ze beide Parijs laten zien 
voordat iemand anders dat deed)
De keer met Daan bezochten we allerlei historische 
dingen en gebouwen en met Judith hebben we
alle bekende mode winkels bezocht.
Zij ging dan voor de etalage staan van bijvoorbeeld Chanel,
en ik maakte dan een foto, was echt heel grappig..


Deze keer was ik er dus met P,
we waren er eens eerder maar toen was het
vreselijk koud en kwamen niet verder
dan van het ene cafeetje naar het andere snellen..:)
Maar nu was het weer heerlijk, mooi genoeg 
om eens met de fiets rond te rijden..
Het systeem van de fietsenverhuur leek eenvoudig,
maar op de een of andere manier lukte het ons
om maar een fiets te huren, de tweede wilde 
maar niet lukken..waar ik dan bijzonder humeurig van werd.
P niet hoor, zonnig als altijd besloot hij dat we 
gewoon overgingen op plan B..


Dus we wandelden, urenlang, door kleine straatjes,
parken, grote boulevards..
We bezochten verschillende markten, bekeken 
de fruitstalletjes, rare vissen op bakken met ijs,
en de kramen met de vele verschillende kazen..
Zo af en toe dronken we koffie, buiten op een
terrasje aan de straat, keken naar de mensen,
verzonnen er levens bij..zo van..
ik denk dat die vrouw..en die man daar zal vast..


We stonden tijden in de rij voor het beste broodje
falafel in de Marais, aten croissants, 
en natuurlijk appeltaart..
Zo af en toe ging ik een winkeltje binnen 
terwijl P dan ergens buiten wachtte
(oh, mocht ik iets hebben van het geduld van die man:)


De laatste avond wandelden wij langs de Seine,
kletsten we over wat was en wat gaat komen
(hoewel je dat natuurlijk nooit zeker weet)
Ik kocht een gouden Eiffeltorentje bij een boekenstalletje
die P ongelofelijk lelijk vond, haha
Maar ik geloof niet dat ik ooit Parijs verliet
zonder zo'n torentje..


Kortom wij hadden het fijn
en ik voel me gezegend (hoewel dat nogal zwaar klinkt)
dat ik daar zomaar liep, samen met P.
En terwijl we op de Pont Neuf keken hoe het langzaam
donker werd, dacht ik even aan het meisje van 12,
wat met grote ogen door Parijs liep,
en hoe mijn leven totaal anders liep 
dan waar ik toen over droomde.
Maar tegelijkertijd was er het gevoel 
dat het Goed was, zo..

Ik wens je een fijne dag
-X-

18 opmerkingen:

  1. Och lieve Ingrid wat een prachtig verhaal weer. Wat weet je dat weer prachtig te verwoorden.
    Ik werd er door geroerd. Zoveel herinneringen.
    Wat gun ik je dit geluk.
    Koester het en dat doe je ook gelukkig.
    Fijne dag
    Lieve groet
    Nienke

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een heerlijk verhaal met prachtige foto's! Ook ik was verschillende keren in Parijs, wat een mooie stad. 't Wordt de hoogste tijd om weer te gaan!
    Groetjes,
    Akkelien
    (debreimeisjes.blogspot.nl)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat is echt helemaal de sfeer van parijs, jouw verhaal !

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heerlijk om zo Parijs te beleven met al die herinneringen en nu met je lief! Geniet van de dag, het zonnetje is alweer lekker warm (achter het glas ;-)).
    lieve groet,
    Anita

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Heerlijk om te lezen.
    Fijn dat je ons zo laat meegenieten!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ga je ook nog vertellen over het aanzoek, of is dat privé ?
    Maakt ook niet uit want ik vind je verhalen zo wie zo prachtig!
    Ik heb je boek inmiddels ook in huis, heerlijk om mee op de bank te kruipen.
    Lieve groeten,
    Hanneke

    BeantwoordenVerwijderen
  7. heb helemaal nix met Parijs, maar wat zijn dit toch fijne foto's! zou er zo heen willen nu... :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Bedankt, voor dit mooie verhaal. Ik krijg zin om mijn koffertje te pakken en de eerste trein richting Parijs te nemen.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Oh Parijs is zo heerlijk, ik ben er met m'n werk vele malen geweest, maar de eerste keer was ook met mijn vriendje (is tie nog steeds na 25 jaar) volgend jaar zijn we 25 jaar samen en dan gaan we de stad aan onze 2 dochters laten zien (is nog een verrassing), ik hoop dat zij het net zo mooi vinden als wij...

    BeantwoordenVerwijderen
  10. weet ge wat ! Mijn schoonzusje is modeontwerpster en woont in Parijs ;) . Maar ze vindt dat niet altijd even plezant omdat ze daar niet veel mensen kent en mijn broer hier woont . Maar ik ben haar een tijdje geleden daar gaan bezoeken en vind Parijs ook echt zalig !

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat een mooi verhaal en wat fijn dat je zo gelukkig en tevreden bent.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Whahaha ik zie het al helemaal voor me jij met dat oerlelijke en überkitschige eifeltorentje, maar goed dat hij zoveel van je houdt en niets mooiers als met je geliefde in Parijs te wandelen.
    En misschien heeft het zo moeten zijn dat dat fietsplan niet doorging, Gods wegen zijn ondoorgrondelijk en er zal vast een reden zijn geweest dat dat niet jullie weg was om te bewandelen.
    Samen wandelen geeft natuurlijk ook veel meer momenten om samen te praten en te delen. Mooii! Warme groetjes van Susan die ook heel wat keren in Parijs is geweest, de laatste keer met manlief net na ons trouwen, het was onze huwelijksreis, zijn eerste keer...ik hoop binnenkort weer eens te gaan nu we London van zijn lijstje hebben kunnen afstrepen ;).

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Wat een mooi verhaal en Parijs... j'taime!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Zucht en zwijmel! Wat een prachtig verhaal! En tja, ook wij hebben onze kids "Parijs" al laten zien, waarop menig vriend reageerde "met 2 kids in zo'n wereldstad, zou je dat nou wel doen?", Wel... wij hadden de tijd van ons leven (zo zeg je dat, toch?). Mijn man werd ook van kinds af aan meegenomen naar Parijs want mijn schoonouders wilde daar een hotel kopen... Ik ben nu blij dat soms de dingen anders lopen dan gepland anders had ik hem waarschijnlijk nooit ontmoet :-)

    BeantwoordenVerwijderen

Met dank voor je reactie (thank you for your thoughts)