Oh, what a night..

De eerste nachten sliepen wij uitstekend in het Franse

huisje, het werd wel stik donker nadat de zon onderging,

en er was ook niet elke avond straatverlichting..

Wij besloten samen op de begane grond te slapen,

gewoon omdat het gezellig was maar ook omdat we 

het een piepklein beetje eng vonden, er zat ook een wiebelig

slot op de glazen voordeur (zonder gordijn) maar dat was

meer in de categorie: Oei-best-donker-hier..

(giebel, giebel..)

De een na laatste nacht was ik dan ook niet echt verontrust

toen wij om een uur of 12 werden opgeschrikt door

een enorme bonk op een van de luiken, Judith zat meteen

rechtop in bed, maar ik ging gewoon even kijken.

Niet dat ik veel zag want er waren geen buitenlichten..

Vervolgens lagen wij, zonder dat we het van elkaar wisten,

wakker, ik dacht laat Judith maar slapen, ik let wel op..

(het blijft mijn dochter..beschermend moederdingetje..)

Om een uur of 2 hoorden we vervolgens, het grind knerpen,

een mobiele telefoon, die niet de onze was, geklop,

en er scheen fel licht door de kieren van de luiken..

(het regende dus het was zeker niet de maan..)

Toen kreeg ik ook wel een beetje de zenuwen, toch

ben ik gaan kijken, ik deed het licht aan en we hoorden

een auto starten en wegrijden, wel...pfff..

We zijn in bed gebleven, wat hadden we anders moeten doen,

ik zag ons ook nog niet aangekleed aan de keukentafel

zitten, we hadden elkaar gek gemaakt denk ik..

Later zagen we nog eens het felle licht en 

lagen de rest van de nacht wakker..

Het goede nieuws was (en is) dat het altijd weer licht wordt,

de nacht kan nog niet zo inktzwart zijn geweest..

Maar wij hadden het wel gezien, hoewel er niks Echt

gebeurd is, ik wilde bovendien 

niet nog een nacht wakker liggen, wat absoluut zo 

zou zijn, de schrik zat er nu goed in..

Dus wij pakten onze spullen en vertrokken naar het Noorden..

In de auto hebben we er verschrikkelijk om moeten lachen;

wij stelden ons een kat voor met een telefoon, een vos

op het grind, een hert met een zaklamp en alle dieren

samen in een autootje midden in de nacht wegrijden..

Jammer was dat ik een hele dag fotograferen heb gemist,

waardoor ik nu eigenlijk veel te weinig foto's heb

voor mijn boek, dus ik moet weer iets anders verzinnen..

Geen huisje aan een klein weggetje in Frankrijk,

haha, doe maar even niet...

Wij zijn veilig thuis gekomen, ondanks het feit

dat we behoorlijk moe waren, maar oh wat lag dat

heerlijk (en veilig) in ons eigen bed..

Ik wens je een mooie dag

-X-