Beetje sneeuw

 Dus wachtte ik zaterdag op de sneeuw, voor het raam,

met een handwerkje en zo af en toe keek ik uit het raam,

en op de buienradar om te zien of het front al dichterbij 

kwam, dat kwam het langzaam maar zeker..

Ondertussen kreeg ik filmpjes uit Wenen van de sneeuw 

daar en van mijn kleinzoon Timo, vrolijk op een slee,

ooh daar was ik graag even bij geweest..

Maar je kunt niet op twee plaatsen tegelijk zijn dus ik 

keek verder uit het raam, die ochtend had ik wat Little

people geleend van mijn broer, hij had eens het geluk

een hele zak vol mini reizigers te vinden.

Die zette ik klaar in de tuin om er een foto van te 

maken als ze ingesneeuwd zouden zijn..

 Dus ik wachtte en ik wachtte terwijl ik ondertussen

zat te handwerken, daar ging ik zo in op dat ik helemaal

niet gemerkt had dat de eerste vlokjes naar beneden 

kwamen, sterker nog, mijn broer belde om dat te zeggen.

Oh haha, dit was dus wat mijn moeder bedoelde met haar

opmerking om rustig te gaan spelen, ze hoopte dat we

er zo in op zouden gaan dat we de sneeuw zouden vergeten.

Het waren misschien niet de dikke vlokken die ik gehoopt

had, het was een beetje miezerige sneeuw, maar fijn

genoeg, dat zeker, en het werd zelfs een beetje wit.

Vlak voordat het donker werd kon ik nog een foto nemen

van de mini mensjes en zat ik nog een uur of wat voor

het raam, gewoon een beetje te mijmeren.

De volgende dag was de sneeuw verdwenen maar zo 

gaan de dingen, zo is het er en dan is het een herinnering.

Ik wens je een fijne dag

-X-