dinsdag 26 januari 2021

Vertragen


Het allerfijnste aan mijn periode in Wenen was 
wel het feit dat ik zomaar bij mijn kleinzoon en 
natuurlijk zijn ouders op visite kon gaan, hoewel er ook 
een lockdown periode was waar het lastiger was, maar
 dan was het idee dat ze in de buurt waren voldoende.
Timo, mijn kleinzoon dus, is echt een schattebolletje,
maar dat zegt waarschijnlijk elke oma, echt zo'n lief 
en grappig kindje, hoewel hij ook heel erg goed
gedecideerd 'nein' kan zeggen als hij iets niet wil.
Wat op zich een goed ding is, dat ze een eigen wil 
ontwikkelen en ik merk dat ik dit als oma heel leuk
vind, veel leuker dan toen mijn kinderen klein waren :-)
Dus ik ging regelmatig op visite, na een aanvankelijke
aarzeling van zijn kant, hij had mij al maanden niet
gezien, was hij daarna heel enthousiast, riep oma, oma
als ik binnenkwam, ging op mijn schoot zitten en heb
ik veel met hem gespeeld en boekjes gekeken.
(wat zegt de eend? kwaaaak, goed zo, jongen)


 Omdat ik alle tijd had breide ik mutsjes, vooral de
aardbeienmuts die hij hier op heeft is favoriet, 
warme handjes, ook hier op de foto, dasjes en truitjes.
(waarvan eentje veel te kort, hij was groter dan ik dacht)
Regelmatig gingen we met Timo op stap en wat de
velen van ons kwijt zijn geraakt  als volwassene 
hebben kleine kindjes nog van nature; in het moment zijn.
Ze hoeven niet ergens naar toe, ze zijn er namelijk al,
elk moment lijkt een nieuw avontuur, iets bijzonders.
Hij wil best mee wandelen maar wel als hij elke meter
even mag stoppen om te kijken, naar een steentje (ooh)
of de tram die langskomt (de man van de tram liet het
 belletje rinkelen en zwaaide even, geweldig toch)
Of je nu wil of niet, vertragen is het motto als je op
stap bent met een anderhalf jarige en de dingen waar
jezelf langs heen zou lopen omdat je zo opgaat in je
gedachten, zorgen en haast om je doel te bereiken
blijken stuk voor stuk veel interessanter dan je dacht..

Enfin, ik kan nog wel een tijdje doorgaan over de 
geneugten van het oma zijn, maar het zou een veel te 
lang bericht worden en wie heeft of neemt daar de 
tijd nog voor, ik meestal niet, het vertragen zit niet
echt in mijn systeem, ik moet maar snel weer naar
Wenen om te gaan wandelen met Timo.
(Dat wil zeggen als de omstandigheden 
het toe laten, ohoh)

Ik wens je een fijne dag-X-

7 opmerkingen:

  1. Wat een mooi en waar bericht weer!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heerlijk om te lezen, fantastische herinneringen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. wat een heerlijke bespiegelingen over Timo!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. mindfulness zonder er voor op cursus te hoeven... heerlijk!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een mooi stukje heb je geschreven. Ik ben ook vaak jaloers op mijn kleinkinderen vooral de kleintjes kunnen zo heerlijk zonder zorgen zijn. Dat is heerlijk toch!!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Prachtig opgeschreven en het is precies zo zoals je het schrijft. Fijn dat je dit in je hart kan sluiten.
    Dat gele jasje en voorover gebogen staan, het had 20 jaar geleden van mijn zoon een foto kunnen zijn!

    BeantwoordenVerwijderen

Met dank voor je reactie (thank you for your thoughts)