Sunny days and a garden.

Vanochtend werd ik wakker en ik hoorde de wind

in de bomen al, toen ik buiten koffie wilde gaan

drinken motregende het al weer.

Gelukkig had ik de was gisteren al binnengehaald,

ik bleef toch even onder de boom zitten, het is per 

slot van rekening zomer en ik verlang naar echt zomers

weer, van die warme lome dagen..

Ik dacht even terug aan die perfecte zomerse zondag

in Lissabon, zo'n dag als je de luiken open doet,

de warmte de kamer al in komt stromen..

Wij besloten richting de botanische tuinen te gaan,

op de kaart leek het allemaal heel makkelijk te vinden.

Dus wij gingen met de metro en wandelden richting

de tuinen, die we helemaal niet konden vinden.

Aardig als de Portugezen zijn, oh echt, ik ben nog 

nooit in een stad geweest waar de mensen zo beleefd

en vriendelijk zijn als in Lissabon (zelfs de dieven 

geven je je portemonnee terug, haha, grapje)

werden wij door verschillende mensen geholpen

om de weg te vinden.

Het was zo'n hete dag, waarbij de zon genadeloos schijnt,

als je er te lang inloopt, loop je te puffen, maar in de 

schaduw is het heerlijk, het geeft zo'n aparte sfeer,

zo'n warme dag, ik vind het heerlijk.

Uiteindelijk vonden we de tuin, er zat een man in 

een prachtig versleten houten kotje, maar misschien 

moet ik hokje zeggen, er hing een vergeeld briefje aan

met de toegangsprijzen, er zat een man 

wat landerig voor zich uit te staren. 

Ik had dolgraag een foto genomen van dit tafereel,

maar ik neem geen foto's van zomaar mensen

op straat of waar dan ook, maar dat lijkt mij

een schending van privacy, dus ik kijk

en sla het beeld gewoon op in mijn hoofd..

Ik wilde al discreet wat geld uit mijn bh halen

(het is echt diefstal proof hoor geld in je bh,

maar het er op een nette manier uithalen is een tweede..;-)

om de entree te betalen, toen de man, wat verveeld

met zijn hand wuifde dat we door moesten lopen.

Ik weet niet of het op zondag altijd gratis is,

of dat hij dacht, geen geld uit bh's of dat hij het gewoon 

te warm had om wisselgeld te geven, aardig was het wel.

Wij wandelden door de wonderschone tuinen,

de ene plant nog mooier dan de ander.

Als ik zo naar de foto's kijk, voel ik de hitte

en ruik ik de zoete geuren van de tuin.

Ik hoop dat iets van de warmte van deze dag op je

afstraalt, op deze regenachtige grijze dag, hier..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Ps, P en ik hebben geen zomervakantie gepland,

maar kregen er toch ineens zin in, mocht je nog een

tip hebben voor een onderkomen, ergens..

laat me dat even weten, dank je wel.

Laundry day

Een van de eerste dingen die mij opviel in het buurtje

waar we zaten in Lissabon was de was, oh mijn hart

sprong werkelijk op van al die was aan de lijnen

die aan elk huis bevestigd zijn (samen met de 

elektriciteitsdraden, ohoh dat kwam mij nogal

gevaarlijk toe, maar daar gaat dit verhaal niet over)

Ik weet ook niet waarom ik zo blij wordt van welke 

waslijn dan ook, misschien was ik in mijn vorige 

leven (haha) wel een wasvrouw en dan waarschijnlijk

tot mijn bijzonder grote plezier..

Als ik dan geleefd had in Lissabon, ging ik

waarschijnlijk elke dag naar de openbare wasserij

Zoals die er nog was, verderop in het straatje waar

wij logeerden, dan liep ik elke dag door de 

smalle straatjes met mijn mand vol en maakte ik 

een praatje met de vrouwen die ik tegenkwam,

waarschijnlijk roddelden we ook wat, zo van,

hoorde je het al van die en die, en bespraken wij

de dagelijkse dingen als de vis is wel heel duur

en klaagden we over van alles en nog wat, 

pijn in de rug, een lastige echtgenoot, dat soort dingen.

Vervolgens zou ik dan mijn was doen in een van 

de stenen bakken van de was plaats, samen met 

alle andere vrouwen en als gedaan was, zou ik

met mijn mand vol weer teruglopen door de straatjes

(waar ik weer een praatje zou maken met een ieder

die ik tegenkwam en zeggen; weet je al dat..:-)

Thuis gekomen zou ik de was aan de lijntjes 

aan het balkon ophangen en het tevreden zien wapperen.

Natuurlijk is dit geen pleit voor het wassen met de hand,

ik ben blij dat ik een wasmachine heb, maar 

het hele sociale aspect spreekt mij zeer aan,

ik vind het wel eens eenzaam zo in de grote stad.

Vanzelfsprekend heb ik het zelf ook even geprobeerd,

een wasje in de wasbak van het appartement en het 

daarna opgehangen aan de lijn bij het raam.

Wel een gek gevoel om je was zo naar buiten te zwiepen

en het dan op te hangen, maar oh wat een mooi zicht.

Ik ga meteen maar eens een wasje doen, helaas 

moet ik het op een rekje hangen en kom ik ook niemand tegen

terwijl ik dat doe, maar in gedachten zal ik bij

alle wasvrouwen in de straatjes van Lissabon zijn..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Lisbon adventures #1

De avond voordat wij naar Lissabon vertrokken,

kwam mijn dochter Judith hier al naar toe.

Ik had mijn spullen al in een klein koffertje gepakt

en was voor mijn gevoel al helemaal klaar..

Dat bleek helemaal niet zo te zijn...ik bedacht me
toen namelijk dat het misschien handiger zou zijn
om alles in 1 grote koffer te doen, hoewel
Judith daar geen voorstander van was,
deden we het uiteindelijk toch..

Daarnaast had ik er even niet aan gedacht dat ik

nog online moest inchecken, bij controle bleek

de "van" niet voor mijn achternaam te staan, dat konden we

online niet meer verbeteren dus er moest gebeld

worden met de vliegmaatschappij (en dat duurde lang..)

de stoom kwam uit mijn oren, werkelijk waar)

Na een kort nachtje kwamen wij in alle vroegte

op Schiphol aan, alwaar wij onze koffer wilde 

inchecken toen bleek dat het toch allemaal niet 

goed was doorgekomen, het telefoontje over de naam

en het aantal kilo's van onze grote rode koffer.

na wat geharrewar en heen en weer geloop 

van balie naar balie (ik voelde de stoom..haha

maar ik dacht meteen, -, adem in en uit.

We hadden een uitstekende vlucht en in Lissabon

aangekomen konden we nergens een pendelbus vinden,

dus we wachten bijna 3 kwartier in de rij voor een

metrokaartje, sjouwden omstebeurt de zware 

koffer trap op en af en zaten een uur in de metro.

Hierna moesten we nog een stukje lopen en 

we sleurden de koffer mee over de smalle stoepjes

(ooh dat doen we nooit meer, 1 grote koffer,

2 kleintjes is echt veel handiger..en je moet
al helemaal naar je dochter luisteren :-)

Maar toen was het moment eindelijk daar,

we vonden het adres, werden verwelkomt door een 

alleraardigste eigenaresse en konden eindelijk die 

koffer neerzetten, wat een prachtig moment..

Een heerlijk appartement, de geluiden van de stad,

een nieuwsgierige overbuurvrouw die Bom dia zegt,

vanaf het balkon aan de overkant van het steegje..

En ah het was elke minuut (en stoomwolk)

waard die we beleefden in de aanloop hier naar toe..

(zeg nou zelf, zou je hier niet even willen zitten?)

Wordt vervolgd

Ik wens je een fijne dag

-X-