Van het weekend was mijn broer zijn schuurtje
aan het opruimen, daarbij kwamen allerlei verloren
gewaande spullen weer tevoorschijn..
Een paar ervan kwam hij aan mij laten zien
(mijn broer is ook mijn huisbaas en woont naast mij,
of ik naast hem, het is maar hoe je het bekijkt)
Het eerste wat hij bracht was een camera die nog
van mijn moeder zou zijn geweest, ik had er geen enkele
herinnering aan, ik heb mijn moeder nog nooit een foto,
zien maken, er zijn ook nagenoeg geen foto's van mij
(of ons) van vroeger, dus bijzonder was het wel..
Het volgende wat hij meenam was een foto album,
ik herkende het meteen hoewel het jaren geleden
was dat ik het ooit zag, ik was het vergeten,
maar ik wist het meteen weer..
Het zijn foto's die genomen en ingeplakt zijn door mijn
stiefvader (dat klinkt ongezelliger dan het is) Dries,
op een klein reisje langs wat familieleden.
Ik zal zo ongeveer een jaar of 10 zijn geweest,
mijn zus ongeveer 8 en mijn broer 12.
Terwijl ik er door heen bladerde wist ik het ineens
allemaal weer, de nieuwe kleren die we aan hadden
(we kregen niet zo vaak nieuwe kleren dus dat
was echt iets heel fijns)
Mijn zusje en ik allebei een nieuw pak, zij roze,
ik lichtblauw, op de groei gekocht zodat het
nog een jaartje extra meekon, zie je de riem om mijn broek?
En oh, de balletjes in onze staarten...
Ergens in mij zit dit kleine meisje nog, hoewel er vele
lagen over heen zijn gegroeid in de loop der jaren..
Het vinden van dit album heeft iets losgemaakt
bij mij, het was ontroerend om ineens terug te kunnen kijken
in de tijd, maar ook confronterend op een bepaalde manier.
Bij voorkeur denk ik eigenlijk liever niet aan vroeger,
laat ik het zo zeggen dat ik niet speciaal
een bijzonder feestelijke jeugd heb gehad.
En hoewel ik daar in vrede mee ben, de dingen zijn
gegaan zoals ze gingen, zie ik toch iets in de blik
van mijn jonge zelf wat mij de afgelopen dagen
terugbracht naar toen..en mij enigszins uit mijn
evenwicht bracht..
Het was een bijzondere vondst, het album,
ik heb er naar gekeken, over nagedacht,
van alles bij gevoeld, een blogbericht over
gemaakt en nu sla ik het weer dicht
laat het verleden ingeplakt in een album
en geef ik het terug aan mijn broer, waar het waarschijnlijk
weer in een la verdwijnt, misschien komt het nog eens
boven water, misschien ook niet, maar voor mij is het goed zo.
Ik wens je een fijne dag,
-X-
Lieve Ingrid
BeantwoordenVerwijderenWat een schitterend en ook ontroerend verhaal en die foto´s och wat mooi.
Fijne dag
Lieve groet
Nienke
Wat heb je dit stukje verleden weer op een mooie manier met ons gedeeld ...
BeantwoordenVerwijderenAls ik naar de foto's kijk zie ik ook herkenning , idd de knobbeltjes in je haar ( die hadden we allemaal , dat was hip ) de kleppers die je op de laatste foto aan hebt en het schilderij dat je vasthoud .
Dat kon je maken in een soort machine die ronddraaide meen ik me opeens te herinneren nu ik het terug zie .....
Bedankt voor het delen en mooi dat je het boek nu weer terug kunt geven !
Mooi verwoord Ingrid.
BeantwoordenVerwijderenMijn broer belde net over jeugdherinneringen waar ik al lang gelden een 'blok beton' op heb gelegd... Misschien kan ik net als jij mijn herinneringen openslaan, bekijken en daarna weer teruggeven aan mijn broer.
Dank voor een onverwacht inzicht, lieve groet
Mooi geschreven en hoe je dit thema behandelt. Iedereen mag op zijn eigen manier herinneringen bewaren.
BeantwoordenVerwijderenWel herkenbare foto's ;-)
Bijzonder stukje en mooi hoe je het beschrijft en weer afsluit. Aan de andere kant toch ook wel jammer dat je hart geen sprongetje maakt bij het zien van de oude foto's. Het kan zo mooi zijn, even terug naar die onbekommerde tijd...
BeantwoordenVerwijderenKijk eens door de ogen van een ander naar deze foto's, bijv. die van mij:
BeantwoordenVerwijderenZo bijzonder, een kijkje terug in de tijd. Dan vallen kleine dingen op, zoals de bolletjes in het haar, de brede lach van jouw broer op de eerste foto en het creatieve kunstwerk op de laatste.
Nu geniet je van de kleine, bijzondere dingen in het leven en om je heen. Op de foto's zie je daarvoor de basis.
Natuurlijk goed om de herinneringen op jouw eigen manier te bewaren. En te genieten van het nu.
Fijne dag, Margaret
Ik had ook vaak zo'n staarten in mijn haar :-) . Terugkijken kan soms confronterend zijn hé. Ik heb mes of geleerd om met plezier terug te kijken en de mooie momenten die er heus ook waren zo meer aandacht te geven dan al die herinneringen vol pijn die er - het is zoals het is - ook waren.
BeantwoordenVerwijderenI so agree that some times the past must stay there....loved the pictures....
BeantwoordenVerwijderenOf om met Boudewijn de Groot te spreken:
BeantwoordenVerwijderen"het album met de plaatjes, die zo vals getuigen van een blijde jeugd".
Daarom kijk ik ook nooit meer naar foto's van vroeger.
'k Ben een stuk ouder dan jij en heb ook veel moeten verwerken..... Als je je realiseert dat al die ervaringen je hebben gemaakt tot wie je nu bent, kun je er vrede mee hebben.... Als je jeugd anders was geweest, zou je nu een andere persoonlijkheid hebben en je bent nu toch goed zoals je bent!!!!
BeantwoordenVerwijderenJe verhaal raakte me wel Ingrid! Ik herkende ook veel in de foto's, de balletjes in jullie haar, de kleppers aan jullie voeten, de broeken hoog in de taille (vind ik nog steeds lekker zitten). Jullie hebben ook vast gespeeld met Klik Klaks, harde plastic ballen aan touwtjes die steedszo gemeen tegen je polsen terecht kwamen en Hotpants gedragen met een echte panty eronder.
BeantwoordenVerwijderenMooi, enigszins herkenbaar verhaal. Waar ik wel heel nieuwsgierig naar ben is wat je op de laatste foto in je handen houdt. Had je dat zelf gemaakt, een of andere waterverfspetter werk?
BeantwoordenVerwijderenGeweldige camera! Tja, het leven gaat zoals het gaat... Zelf plak ik nooit foto's in want voor mij zijn foto's opnames van vluchtige zaken die er niet toe doen.
BeantwoordenVerwijderenFijn al die herinneringen! Het mooiste wat ik heb en nooit zal loslaten zijn liefdesbrieven van mijn grootouders. Ze zijn van de jaren '50. De tijd dat opa in het leger zat en naar oma schreef. Prachtig om te lezen. Zelfs oma haar lippen staan erop. De lippenstift kus op papier. Jammer dat ze er niet meer zijn. We hebben dit gevonden na hun overlijden toen we het huis moesten leeghalen. Mooie tijd vroeger, nu wordt dit nooit meer gedaan. Tis allemaal mail en sms. Dubbel redenen om dit te koesteren!
BeantwoordenVerwijderenDank je voor je kwestbare verhaal aan de hand van je gevonden kinderfoto's.
BeantwoordenVerwijderenVolgens mij zijn wij uit hetzelfde bouwjaar, ik had ook zulke staarten, houten kleppers, spijkerpak. En heb jij op de laatste foto een schilderij van color-spot in je hand? Dat deden wij in een winkel op Terschelling met verf in grote centrifuges. Fijne dag!
BeantwoordenVerwijderen