Als ik op een rommelmarkt van die dozen zie staan
vol met oude zwart wit foto's, heeft dat op mij
een enorme aantrekkingskracht maar ik voel ook
iets van een soort weerzin, niet dat de plaatjes niet mooi
zijn, maar het lijkt allemaal te persoonlijk..
Daarnaast heeft het iets heel treurigs al die vergeten
mensen, momenten en landschappen die verloren
zijn gegaan terwijl de jaren verstreken.
Toch rommel ik er altijd doorheen en zo af en toe
neem ik iets mee, zoals deze negatief mapjes.
Gewoon omdat ik ze wil redden uit de doos,
maar vervolgens belanden ze bij mij daar ook in.
Ooit leek het belangrijk om de dingen die er
op de foto's en de negatieven staan vast te leggen,
omdat ze mooi, vreugdevol of misschien
gewoon gezellig waren, maar altijd met het idee,
dat men zich ze zou herinneren: weet je nog?
Nee, niemand weet het meer, noch zijn ze binnen
de familie gebleven, anders zouden ze niet op
een rommelmarkt te koop worden aangeboden.
Dat stemt mij wat treurig en dwingt je toch wel
even om over de relativiteit der dingen na te denken..
(mij wel, in ieder geval, vervolgens vergeet ik
het dan ook weer hoor :-)
Ik ben er ook niet uit of ik het nou fijn zal vinden
als het beschreven foto album van gisteren
ooit in een doos op een rommelmarkt terecht zal komen.
Misschien toch liever niet, maar mocht het zo zijn,
dan hoop ik dat iemand het er uit vist, bekijkt,
zich afvraagt wie die kinderen waren
wat nadenkt over relativiteit en het vervolgens
opbergt in haar persoonlijke archief met
bijzondere dingen, op reis door de tijd..
Ik wens je een fijne dag
-X-
Het geeft mij altijd een dubbel gevoel als je op een rommelmarkt of kringloop foto's van andere vind. Van de ene kant voelt het alsof je in hun leven gluurt en van de andere kant zijn die oude foto's bijzonder. Zelf zou ik liever mijn foto's niet terug vinden op een rommelmarkt.
BeantwoordenVerwijderenFoto's, oude brieven, zelfs zelfgemaakte handwerkjes.. ik vind het altijd zo triest als die gewoon op rommelmarkten en in kringloopwinkels belanden. (Wel mooi om te vinden, dat dan weer wel) De vergankelijkheid van het leven, brrr
BeantwoordenVerwijderenHallo Ingrid, ik begrijp dat foto's van vroeger niet altijd fijne herinneringen oproepen maar voor je kinderen zijn ze misschien van grote waarde. Ik bedacht me dit omdat ik ook een (slangen) leren fotoalbum heb met foto's van mijn moeders jeugd .Dit zijn foto's uit Indie waar zij is geboren in 1932 en heeft daar ook geen fijne herinneringen aan omdat zij daar in een jappenkamp heeft gezeten oa. Maar voor mij is dit album van grote waarde want er zitten ook foto,s in van mijn opa en oma, ooms enz. Ik heb er ook vaak doorheen gebladerd met mijn zoon toen die nog jonger was en die vind hem ook heel mooi. Ik weet dat hij hem later ook wilt hebben. Daar ben ik blij om want ik moet er niet aan denken dat het zomaar op een rommelmarkt verkocht zou worden aan mensen die er verder niets mee hebben. Ik ga er vandaag of morgen ook weer eens in bladeren. Je hebt me weer op een idee gebracht ! Veel plezier nog met je vondst en met haken en breien voor je nieuwe boek. Heb je al een mooi huisje in Frankrijk gevonden? Groetjes Lizet
BeantwoordenVerwijderenWat een mooie mapjes!
BeantwoordenVerwijderenOh, die foto's vind je met bergen vol op rommelmarkten in Berlijn, zo naar! Maar aan de andere kant ook wel tof, dat je de foto's kunt 'redden'...
BeantwoordenVerwijderenBij foto's wil ik zo graag het verhaal bij de foto horen. Helaas lukt dat vaak niet bij de foto's die je zo ergens ontdekt. Bij foto's van mijn voorouders en bij de foto's van mijn gezin voeg ik graag het verhaal toe. Dan heeft het ook voor de toekomst voor mijn nazaten hopelijk nog waarde.
BeantwoordenVerwijderenFoto's zonder het verhaal en de herinneringen van anderen zal ik daarom niet zo gauw meenemen. Ik ben benieuwd wat jij met die foto's gaat doen.
Groetjes, Margaret