Lichtvoetig

Terwijl ik op zoek ging naar mijn stevige wandelschoenen,

om te gaan lopen richting vertrouwen, bedacht ik mij

ineens dat ik een tijdje geleden deze roze gympen kocht..

Ik moet zeggen dat ik even aarzelde omdat roze gympen 

misschien wel heel erg hip zijn voor mij, maar ik werd er

zo blij van dat ik ze besloot toch te kopen.

En nu komen ze goed van pas, ik ga ze dragen in plaats

van mijn degelijke wandelschoenen, wat hoe kan ik 

nu lichtvoetiger op pad gaan dan met roze voeten ;-)?

Ik wens je een fijne dag

(wat heerlijk dat het een beetje gevroren heeft,

zo'n fijne knisperende atmosfeer, echt een goede dag

om op pad te gaan..)

-X-

Klein

De afgelopen dagen voelde ik me klein en kwetsbaar,

ik ben grieperig, dat helpt al niet en ook de 

donkere sombere dagen doen er geen goed aan..

Alles om mij heen voelt op de een of andere manier

wankel, het gevoel dat de dingen zomaar kunnen

veranderen, als blaadjes van de boom vallen

zonder dat je daar veel invloed op hebt,

maken mij onzeker en zelfs wat wiebelig..

Zoals bijvoorbeeld het boeken maken, ik heb bijna

4 jaar keihard gewerkt en met 1 mailtje is het over.

Relaties waar je veel tijd en moeite in investeerde,

zijn met een paar (verkeerde) woorden voorbij.

Mijn webwinkel die uit de lucht ging vanwege 

technische- en wat andere problemen..

Wat zeker was, is lijkt nu onzeker en ergens dit weekend

moest ik ineens denken aan de uitdrukking:

vertrouwen komt te voet en gaat te paard..

In gedachten zag ik het paard in de verte

met op zijn rug al dat vertrouwen 

in zadeltassen in draf achter de horizon verdwijnen..

(ik zie de dingen vaak letterlijk voor me:-)

Dus wat ik nu gaan doen is mijn wandelschoenen

zoeken, ze aandoen en weer op pad, het heft 

opnieuw in eigen handen nemen en gaan lopen

richting vertrouwen in de dingen..

Daarnaast ga ik op zoek naar het paard en als ik

hem gevonden heb zet ik hem veilig op stal.

Ik wens je een goede maandag

-X-

ps. als de webwinkel weer open is zal ik dit laten

weten, je ken mij natuurlijk altijd mailen als je 

mij iets wil laten maken.

Onder de wol..

Aaah, nu voel ik aan alles dat ik ziek wordt,

dat begint dan met dat je slikt en denkt, hmm,

dat voelt niet lekker, het zal toch niet, nee, 

natuurlijk niet dat is geen keelpijn, maar een uurtje 

later kan je er niet meer omheen..

Dan hoop je nog dat het 's nachts zal verdwijnen,

maar nee hoor, toen ik wakker werd was het erger.

Dat komt helemaal niet uit, maar dat doet het nooit..

Het is er overigens wel weer voor, grijs, guur,

en regenachtig, dus ik leg een stapel boeken 

op het krukje naast mijn bed, leg daar een flanellen

lakentje op en kruip onder de wol..

(ik heb nog steeds een echte wollen geruite deken,

zoveel gezelliger dan een dekbed :-)

De collages bij deze blog maakte ik van wollabels

die ik van allerlei oude wollabels die bloglezers 

mij opstuurden voor Lov-ing wool, niet gebruikt

want er was gewoon veel te veel materiaal.

Nog bedankt voor alle reacties op de postzegels,

ik wil ze graag opsturen naar Sanne, als je mij 

je adres wil mailen, dan stuur ik ze op, maar pas nadat

ik van onder de wol ben gekropen en weer 

een beetje boven Jan ben of beter gezegd Ingrid..

Ik wens je een heel warm en goed weekend

-X-

Thuis

Er zijn van die dagen dat ik zo ongelofelijk graag

terug naar 'huis' wil, terug naar Zeeland..

Voordat ik daar weg ging had ik nooit verlangen naar

een plek (ja, soms om op vakantie te gaan :-)

en toen ik daar eenmaal weg was werd ik compleet

overvallen door het gevoel van heimwee..

Nu is het echt niet zo dat ik elke keer dat ik elke

keer als ik aan Zeeland denk huilend ter aarde stort,

het is mee het gevoel dat ik al heel lang op vakantie

ben, dat ik ergens ben waar ik niet thuis hoor..

Ik heb het ook altijd als iets tijdelijks ervaren,

maar de weken werden maanden en de maanden jaren.

Nu, hier in Amsterdam, in dit fijne huisje naast mijn 

broer en zijn gezin, ervaar ik iets wat het meest

in de buurt komt van een thuisgevoel, maar oh,

soms denk ik ok, het heeft lang geduurd, ik pak 

mijn koffer in (en mijn witte kast met spullen ;-)

en ga gewoon weer naar huis,

het is mooi geweest..

Zo makkelijk gaat dat natuurlijk allemaal niet,

ik heb een wiebelig inkomen , iets kopen kan dus niet

en de eisen om iets te kunnen huren op de vrije markt

zijn vaak zo belachelijk, dat het niet meevalt..

Ook wil ik mijn focus niet helemaal richten op weggaan,

want als dat eenmaal het besluit is, dan is het hier zijn,

helemaal niet fijn meer (zo'n gevoel als op je laatste 

vakantiedag, als je neus richting huis staat, 

de tent is afgebroken en de koffers zijn gepakt

en je hebt zin om weer terug te gaan en dat dan

de auto niet wil starten en je moet onverwacht nog

een week blijven, dat voelt anders dan daarvoor..)

Dus ik laat het een beetje in het midden,

om mijn gemoedsrust te bewaren maar zo af 

en toe slinger ik mijn wens in gedachten 

het universum in, en vandaag slinger ik het

mijn blog op, haha.

Mocht je ooit eens iets te huur weten, 

ergens op Walcheren (ik heb niet veel eisen;

 een dak en een kachel lijken mij te volstaan)

denk dan even aan mij, dank je wel

Ik wens je een fijne dag

-X-

Wollen winter confetti

Samen met mijn nichtje Guusje, ook mijn nichtje

en buurmeisje heb ik een abonnement op Netflix.

Zij wilde dat heel graag, ik vond het eerst niet zo nodig,

maar om haar een plezier te doen deed ik het toch.

Nu kijk ik vaker dan zij dat doet, ondanks dat houdt ze

precies bij wanneer ze mij moet betalen.

Regelmatig komt ze vragen of ze mij ergens mee kan 

helpen, nu ben ik inmiddels zo geregeld in mijn 

huisje dat er niet veel meer op te ruimen is..

Van het weekend kwam ze ook en ik bedacht dat

we wel mijn wolmanden op konden ruimen.

Dus ik kieperde alle wol op de grond, de beste 

manier om iets echt op te ruimen vind ik om met een 

grote zwaai de hele plank, kast of mand leeg te gooien.

En dan opnieuw inruimen, anders blijf je maar

wat herschikken, dus samen zaten we op de grond

tussen alle bolletjes en vooral draden in de knoop.

We sorteerden de wol bij de wol, de katoen bij de

katoen en alle wol die zo met elkaar verstrengeld was

dat het nooit meer een enkele draad zou worden,

deden we weg, aan het einde van de middag hadden we

alles keurig in mandjes gesorteerd.

Na zo'n klusje 'betaal' ik haar altijd in Netflix maanden,

zo van dit was het abonnementsgeld voor 

januari en februari ik geloof dat ze inmiddels

 al een jaar niet meer hoeft te betalen , haha..

(van haar hoeft het helemaal niet ze komt voor de

gezelligheid maar ik vind het fijn haar iets te geven)

Ik had wat restjes dikke wol apart gelegd en daar 

haakte ik 's avonds de wollen winter confetti van,

terwijl ik naar de laatste delen van de serie

de Americans keek op Netflix..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Postzegelmannetjes

Een weekend per maand is het hier in Noord

rommelmarkt in de IJhallen, daar fiets ik altijd even

naar toe het is tenslotte vlakbij.

De entree is 5 euro, dat vind ik best veel en heel vaak

is koop ik minder dan dat bedrag, de meeste dingen

die er verkocht worden zijn namelijk kleren.

Bergen kleren, zoveel dat ik er altijd een beetje

moedeloos van wordt, ik loop er altijd zo langs heen.

Waar ik wel altijd blij van wordt zijn de postzegelmannetjes,

ik schreef er al eens eerder over, de kraam netjes

georganiseerd met wat klapstoeltjes ervoor.

Daar zitten altijd oude mannen op, met een pincet

in hun hand en een plastic bakje met daarin precies

de postzegel die ze al jaren zochten (oh het plezier)

Er wordt ook altijd over postzegels gepraat,

heb je die deze al gezien en wat ik nu toch vond,

en ik zoek een zegel uit de serie zo en zo uit 1952.

Ik kijk altijd naar bloemen, dieren en vogels,

deze keer had het postzegelmannetje al twee zakken

helemaal uitgesorteerd en hij is altijd verheugd als ik iets 

mee neem, wat ik meestal ook doe.

Deze keer zei hij tegen zijn vriend Postzegelmannetje 2,

ik dacht wel dat ze deze leuk zou vinden, aah..

(blijkbaar word ik al herkend als het 

'postzegelbloemenvrouwtje' haha)

Ik gaf een briefje van vijf, en het ene mannetje zegt 

tegen de ander, geniet er maar even van,

thuis moet je het weer inleveren, waarop ze beiden

in een hinnikende schaterlach uitbarsten..

Enfin, ik heb nu zoveel postzegels dat ik het leuk vind

om een zakje te delen, 25 dieren- en 25 bloemenzegels.

Als je ook blij wordt van die mooie kleine kunstwerkjes

en de nerd in jou wil koesteren ;-) laat dan een 

reactie achter, ik geef ze vrijdag weg.

Een aantal van de zegels zet ik in de webshop

en zelf hou ik er ook een paar..

Mocht je ze ontvangen denk dan even aan de

blije mannetjes die ze zo keurig gesorteerd hebben.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Magische landjes..

Als ik de foto's van mijn camera haal of eigenlijk

van het kaartje wat erin zit dan vergeet ik er wel eens 

een paar en zo kwam ik deze weken later tegen.

Ze zijn genomen in de Amsterdamse waterleidingduinen,

wat dan weer niet bij Amsterdam ligt maar 

ergens ten zuiden van Haarlem.

Nu kom ik graag in de natuur en er zijn heel 

mooie gebieden maar soms kom je ergens en 

je hebt meteen het gevoel dat alles klopt.

Je voelt je er meteen op je gemak,

ook al was je er nog nooit eerder en je kan alles 

even achter je laten en het voelt bijna magisch..

Dit is zo'n gebied, ik heb het bijvoorbeeld ook

in Zuid Beveland, vooral rondom Nisse, in 

de duinen bij Domburg, het strand van Terschelling

en het dorpje Holysloot hier vlakbij Amsterdam.

Ik vind het moeilijk om uit te leggen wat het is,

maar misschien ken je het gevoel wel.

Ik geloof niet in vorige levens en al, dan zou

 ik wel al heel vaak terug zijn gekomen, haha.

Wel ga ik in gedachten graag terug naar deze plekken,

gewoon thuis op de bank, bij de tandarts (ohoh)

of als ik ergens in een ellenlange rij sta te wachten.

Ik zie het dan voor me, probeer de wind te horen,

het zand te voelen of het bos te ruiken..

Het helpt me om kalm te worden en het geeft

me een eindeloos vredig gevoel te weten dat 

deze plekken er zijn zonder dat ik daar ben.

Ik ben benieuwd of jij ook zo'n plek hebt..

Ik wens je een hele fijne maandag en ook al 

ben ik midden in de stad, ik denk dat ik vandaag

in gedachten vast wel een hertje voorbij zal zien wandelen :-)

-X-

tussentijd

Duifje

Omdat ik vorige week al met de vraag;

what kind of bird are you, in mijn hoofd zat 

dacht ik dat ik er misschien ook wel een paar kon tekenen.

Ik heb fantastische nieuwe krijtjes, ik zal er wel 

eens een blogpost over maken en ik tekende wat vogeltjes,

die printte ik uit en ik dacht; ja, dat is wel wat..

Het was alleen niet zo mooi dat de achterkant wit was,

dus ik printte het vogeltje ook op de achterkant,

 maar zo makkelijk was dat blijkbaar niet.

Ik redeneerde dat ik enkel de pagina om moest draaien

en dat het dan wel goed zou zijn, niet dus..

Mijn ruimtelijk inzicht is niet zo groot en ik 

me het ook probeerde voor te stellen hoe ik dit voor 

elkaar zou krijgen, het lukte me niet.

Ik maakte de ene print na de andere, zette pijlen op 

blaadjes met aanwijzingen, en als het dan eens lukte

 wist ik niet meer welke pijl bij welke print hoorde..

Uiteindelijk spiegelde ik de afbeelding in Photoshop,

maar ook dat ging niet goed...aaagghh

Hoe vaker het niet goed ging hoe meer ik het wilde 

en het is toch gelukt (als je iets wil moet je je 

er op toeleggen, haha, ja, dat kun je wel zeggen)

Toen ik de vogel uitknipte bleek het takje veel te 

klein, onmogelijk om dat netjes te doen,

dus ik maakte weer een nieuw vogeltje naar het 

voorbeeld uit mijn boek Vive la vie.

Deze is makkelijker om uit te knippen, maar toen ik gisteren

de tweede print maakte deed ik het weer niet goed, ohoh..

Toch zet ik het vandaag in de webshop, ik heb een briefje

met aanwijzingen bij de printer gehangen, zo'n briefje

alsof je een kleuter uitlegt hoe je een printje moet maken.

Enfin, ik ben best trots dat het gelukt is, mijn duifje :-)

Bedankt voor alle reacties op de vogel vraag,

ik was aangenaam verrast te zien dat er antwoorden kwamen.

Ik wil graag een kaartje met origami vogel opsturen

naar: Heidi hammers, World of Wouda en Meer dan tekst.

Als jullie je adres willen mailen, stuur ik het op.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Gouden dagen

Als je het geluk hebt iemand tegen te komen

in je leven waar bij je je volledig op je gemak voelt

en waar je alles mee kan delen, die je neemt zoals

je bent met al je eigenaardigheden (en daar heb ik

er nogal wat van) dan is dat een zege.

Zo ontmoette ik Fem jaren geleden, op een 

rommelmarkt, we maakten een praatje en later 

nog eens en op een gegeven moment vroeg ze of

ik eens koffie wilde drinken met haar..

Nu ben ik nogal terughoudend in het aangaan van 

nieuwe contacten, ik maak makkelijk met iedereen

een praatje maar overgaan tot een intiemer

'vriendinnenschap' vind ik ingewikkelder.

Dat zal ongetwijfeld vele redenen hebben, maar 

die laat ik even voor wat ze zijn..

Na het kopje koffie ontwikkelde zich een bijzondere

vriendschap, waarin alles aan bod komt, zo had ik 

de hele periode van het weggaan uit Zeeland nooit zonder

haar gered maar ook is er gewoon heel veel plezier

om van alles en nog wat.

Wij zien elkaar niet vaak meer, vanwege de afstand 

en soms spreken we elkaar een tijdje minder,

maar zodra we elkaar zien is het als vanouds.

Dit weekend was ze in Amsterdam en het was 

een gouden weekend, in alle opzichten, het weer 

was ongelofelijk, het licht prachtig..

We praatten, dat vooral, hebben ongelofelijk

gelachen, aten taart in Holysloot, fietsten door 

Amsterdam en namen foto's..

Toen ze gistermiddag wegreed werd ik even overvallen

door wat tranen en de de gedachte; nee, je laat me 

toch niet hier achter, ooh ik wilde zo graag weer

mee naar Zeeland, maar tegelijkertijd was ik heel 

dankbaar en tevreden over het hele weekend.

Ik weet inmiddels dat de heimwee naar Zeeland

weer zal zakken en ik weet ook dat Fem er altijd is,

in afstand ver maar in het hart dichtbij, 

ja, je kan wel zeggen dat ik geluk heb..

Ik wens je een fijne maandag

-X-

Vogel

Deze quote komt uit de Wes Anderson film

Moonrise Kindom, echt een fantastische film,

net als al zijn werk eigenlijk, mocht je ze niet

kennen zou ik ze zeker eens gaan bekijken..

Regelmatig schiet deze zin mij te binnen en dan denk

ik daar even over na, heel fijn om over 'lichte' dingen

te mijmeren, ik kom ook nooit tot een antwoord.

Maar het werkt perfect om je gedachten af te leiden.

De ene keer wil ik een meeuw zijn, krijsend (dat vooral;-)

over de vloedlijn zweven, daar waar de wind mij brengt.

Een andere keer een zwaan, samen met mijn 

zwanen partner voor het leven, vliegend over

de velden in de stilte met enkel het geruis 

van onze vleugels (heb je dat wel eens gehoord?)

Maar meestal ben ik gewoon een koolmeesje,

met vaste routines en bezig met het op

orde houden van het kleine vogelhuisje, haha..

En jij, welke vogel ben jij, ik zou het leuk vinden

om te horen, ik geef 3 van deze kaartjes met een 

origami vogeltje weg, mochten er meer dan drie

reacties komen, dan kies ik willekeurig..

(maar dit is dan zo'n vraag waar misschien wel

geen enkel antwoord op komt :-)

Ik wens je een heel fijn weekend

-X-

Caravan

Toen de kinderen nog klein waren, dacht en riep

ik soms wel eens, als iedereen de deur uit is dan ga

ik in een caravan wonen, een kleintje..

Op een grasveldje (ik hou van grasveldjes) met

bankje onder een boom en een waslijntje.

Met precies genoeg spullen om dat kleine huishouden

draaiende te houden en een bezem om het aan te vegen..

Ik zou het nog steeds wel willen, of zo'n hip tiny house,

hoewel het huisje waar ik nu woon naar de maatstaven

van anderen ook al best heel klein is..

Maar ik vind het groot zat, toen we hier gingen wonen

deed ik al driekwart van de spullen weg en nog steeds 

doe ik dingen weg, ik heb gewoon geen zin meer

in al die dingen, soms staat het me zelfs tegen.

Van de week deed ik weer een opruimronde,

sopte ik kastjes uit, hersorteerde kasten (ik heb er 

maar 2, een voor mijn webwinkel en tekenspullen enzo,

en 1 kledingkastje) en maakte het huisje schoon.

Niet zo charmant als mijn dochter Judith hier 

op de foto, haha, gewoon in mijn joggingbroek,

met rode wangen en verwilderd haar..

De kinderen zijn al lang groot, maar ik hoop nog 

steeds op mijn caravannetje, ooit, ergens, later..

In de tussentijd ben ik bijzonder tevreden met

mijn steeds leger wordende huisje, dat wel :-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Verschansen

Nu het weer slechter wordt zit ik veel meer binnen of

mooier gezegd, verschans ik mij achter de geraniums,

bij wijze van spreke dan, ik heb 1 raam met een 

soort van vitrage en wat plantjes.

Het ziet er wat ouderwets uit maar ik ben dol op

tuttige raam, het woord verschansen past daar mooi

bij, het betekent zoiets als, zich achter iets

beschermends terugtrekken, zo voelt dat ook..

Soms heb je er gewoon behoefte aan om de 

buitenwereld een beetje buiten te sluiten,

alsof die er helemaal niet is en mijn kleine huisje

het hele universum is, veilig en wel,

met een handwerkje of een goed boek.

Dat gevoel wordt nog versterkt als het buiten

stormt en regent, zoals nu, ik hou van weer

wat je kan horen, het zal mijn Zeeuwse jeugd wel zijn,

heerlijk, de wind die om het huis giert

Hoewel ik het liefst op dit soort dagen ook even 

naar het strand ga, de wind voelen en even

luisteren naar de bulderende zee..

In Zeeland deed ik dat ook altijd zodra er een storm

op stak, ging ik naar het strand, ook met de kinderen

toen ze klein waren, niet altijd tot hun grote plezier.

Op dit soort stormachtige dagen moet ik altijd denken

aan Daan, we waren op het strand waar het zo hard 

waaide dat ik de kinderen vast moest houden omdat ze

anders zo met de zuidwesterstorm waren weggevlogen.

Daan vond het helemaal niet leuk en zei;

ik zit veel liever met een taartje bij de kachel..

Oh haha, en gelijk heeft hij, niets zo fijn als op

deze herfstdagen met een taartje, bij de kachel

jezelf verschansen achter de geraniums ;-)

Ik wens je een fijne dag

-X

Zeemeermin

Dank jullie wel voor alle aardige reacties op mijn

verhaal (waargebeurd) van gisteren, hier en 

via de mail, waarin ik ook dit tekeningetje ontving.

Het was van een kapitein van een onderzee boot,

in feite was hij het enige bemanningslid, maar hij mocht

zich graag kapitein noemen, hij vond de pet zo 

mooi die bij die functie hoort..

Hij vertelde dat hij enige tijd geleden iets merkwaardigs

zag op een van zijn ontdekkingstochten, hij kon het niet

duiden totdat hij mijn bericht onder ogen kreeg.

Hij zei dat hij snel een tekening maakte, van wat 

hij meende gezien te hebben, namelijk een 

zeemeermin met een zelfgebreide trui

(hoewel hij dat niet zeker wist, hij weet niet

zoveel van handwerken) die aan het breien was

(dat wist hij wel zeker, dat deed zijn oma ook)

Ook zag hij allerlei boeken meedeinen op 

de ondertstroom, met de titel Lov-ing wool.

Daar in de eindeloze zee..je boek is heel goed

ontvangen zei hij, dat wilde hij even laten weten.

Ooh wat heerlijk om te weten en wat lief van de

kapitein, vind je niet?

Ik wens je een fijne dag

-X-

Toedeledokie

Van het weekend nam ik eens de tijd om mijn

computer wat op te schonen, hij staat helemaal vol

met foto's, tekeningen enzo, vooral dingen van

de boeken die ik in de afgelopen jaren maakte.

Deze maakte ik voor Lov-ing wool,

maar haalden het boek uiteindelijk niet.

Ik zette alles keurig in mappen en terwijl ik dat deed

beleefde ik het maken van de boeken opnieuw.

Het was heel veel oh ja, en aah dat is waar ook.

Daarmee sloot ik een periode af, want dat is wat 

het nu is; de boeken-maak-periode.

Sinds het verschijnen van Lov-ing wool probeerde

ik al contact te krijgen met iemand van de uitgever,

maar ik kreeg steeds niet echt antwoord

op mijn vragen en ik voelde de bui al hangen.

(soms weet je gewoon wat er gaat gebeuren

voordat het gezegd is, dat voel je aan alles)

Uiteindelijk ben ik vriendelijk bedankt voor mijn

diensten, alhoewel toen men nog iets van mij wilde,

ze toch net ietwat voorkomender waren..

Het was een kort mailtje en eigenlijk had 1 woord

wel volstaan; toedeledokie..

Het blijkt dat ik net zo populair ben als mijn laatste

verkoopcijfers, die tegenvallen, hoewel ik zelf niet weet

wat die cijfers zijn, dat hoef ik ook nog even niet

te weten, mijn zelfvertrouwen zou misschien

zo hard instorten dat ik tot niets meer zou komen.

Mijn laatste boek is jammerlijk ten onder gegaan in 

de eindeloze zee van handwerkboeken.

Ik had zelf nog het soort van romantische idee dat 

ik een overeenkomst had die in goede 

en vooral ook in slechte tijden stand zou houden.

Maar het leven is geen soap en nu lijkt de

boeken-maak-periode voorbij.

Ik heb nog niet bepaald of ik hier nu blij om ben,

of treurig, ik vind het jammer dat ik nu na 3 boeken

eindelijk weet hoe het moet, een boek maken

 en dat ik van die kennis geen gebruik meer kan maken.

Aan de andere kant zou ik er ook tegenop zien om 

weer maanden lang alleen te moeten werken.

(en er dan uiteindelijk nauwelijks iets mee verdienen)

Je hoeft absoluut geen medelijden of iets met mij

te hebben, ik heb de kans gekregen om drie boeken en 

een kleurboek te maken, de eerste 2 boeken hadden beiden

een tweede druk en ook Lov-ing wool is heel goed 

ontvangen, ik ben bedolven onder de complimenten.

Dank jullie wel daarvoor, echt gemeend, het heeft mij

bijzonder goed gedaan (en mijn zelfvertrouwen

heeft daardoor enigszins stand gehouden)

Nu ben ik in een soort van tussentijd, ik weet even

niet zo goed welke richting ik uit zal gaan of 

wat ik moet doen, maar zoals deze blaadjes die 

groeien op het dorre hout, zal ook ik wel weer groeien.

Er komt vast wel weer eens iets op mijn pad

waarvan ik later denk, dat had ik nooit gedacht..

Natuurlijk heb ik wel even geaarzeld om dit te zeggen,

maar ik krijg zoveel vragen over een eventueel 

volgend boek, dat ik toch besloten heb dit op te typen :-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Blaadjes

De laatste tijd heb ik stapels warme wantjes gehaakt,

het ene paar na het andere, zoveel, dat ik mij een 

medewerker in de Wantjesfabriek voelde..

Bijzonder leuk baantje en gelukkig hebben ook veel 

wantjes hun weg gevonden naar koude handen.

Ik denk dat ik zelf ook maar eens een paar

(ik heb ook een hele stapel mislukte liggen)

aan ga doen, want oh wat is het ineens herfst geworden.

Ik haakte tussen al die wantjes door

ook maar wat blaadjes, om te voorkomen dat de

wantjes me tegen zouden gaan staan.

Je kan er niet omheen, al die blaadjes

die door de lucht naar beneden dwarrelen.

Ik las laatst ergens een quote, ik weet de precieze

woorden meer maar het kwam erop neer dat je net 

als een boom in de herfst de dingen los moest laten.

Dat is prachtig, maar hoewel het nogal populair is

om te zeggen dat je moet loslaten, vraag ik me toch

altijd een beetje af hoe, ik kan mijn gedachten niet

als blaadjes uit mijn hoofd laten vallen, ze op een 

hoopje vegen en ze daar laten..

Mocht je ook zin hebben om herfstblaadjes te haken,

het is echt heel eenvoudig, het maakt ook niet uit

als je ergens een foute steek maakt, alle blaadjes

zijn ook verschillend, daar geeft het blaadje niets om ;-)

Je kan allerlei soorten wol gebruiken, hoe dikker

de wol en de haaknaald hoe groter het blaadje.

Deze haakte ik met een nummer 9, het kleine

blaadje op de volgende foto is hetzelfde patroon

maar dan met een haaknaald nummer 3.

Ik wens je een heel fijn weekend.

-X-

Ps, als je toevallig weet hoe je als een boom

zijn blaadjes loslaat, je dat zelf kan doen met je gedachten,

laat me dan weten hoe, dank je wel.

Acheraf

Omdat het nogal stormt in mijn persoonlijke leven,

ah, nu ga ik er wel heel hard in, laten we zeggen,

omdat er nogal een gure wind waait in het huisje,

Dat vreet energie en ik ben niet vooruit te branden.

Ik heb dan ook het gevoel dat ik steeds te weinig doe,

en sinds een paar dagen gebruik ik ter beoordeling van 

mijn werkzaamheden weer de "achteraf methode"

Ik schreef er lang geleden al eens iets over hier,

ik las er ooit eens over in een tijdschrift, verzonnen

door een man, ik weet zijn naam niet meer.

Het komt erop neer dat je gewoon begint met de 

dingen die je moet doen zonder dat je van te voren

vaststelt wat je allemaal gedaan moet hebben die dag.

Maar dat je pas aan het einde van de dag bekijkt

wat je allemaal deed, zo heb je niet het gevoel

hebt dat het te weinig was en dat  je daar dan weer

vervelend over voelt..

Maar min of meer tevreden kan denken, oh dat is

best nog wel een boel wat ik gedaan heb..

Voor mij werkt het goed, zeker in onrustige tijden,

heb ik in ieder geval ergens een goed gevoel over..

Zonder verwachtingen over je prestaties de dag 

in gaan geeft een gevoel van vrijheid.

Daarnaast doe je eigenlijk veel meer op een dag

dan je eigenlijk denkt, zo ruimde ik de laatste dagen

het huis op, sorteerde kasten uit (ik heb er maar 2,

dus dat is best overzichtelijk en ik vind het fijn om

dingen te ordenen als het hoofd onrustig is)

Ik haakte vele nieuwe wantjes, pakte bestellingen is

en ik maakte een soort van kerstkaart voor de webshop.

Bovendien maak ik het zo gezellig en warm mogelijk,

hier, de verwarming en wat kaarsjes aan.

Een gezellig, dik vest, waarin ik er ietwat zorgelijk

uit zie (maar dat ben ik ook) om de kou te weren.

Want een gure wind buiten vind ik heerlijk,

maar in het huisje... het zal wel weer overwaaien,

de ervaring leert dat dat altijd zo is.

Ohja, dank jullie wel voor je reacties op de kol

met een missteek, ik wil hem graag sturen naar Tink.

Als je je adres wil mailen, stuur ik hem op.

Ik weet nog niet wanneer, dat zie ik achteraf wel :-)

Ik wens je een fijne, warme dag

-X-

Wereldmeisjesdag

Een tijdje geleden kreeg ik van Yvonne van de

Yvestown blog  het verzoek om mee te doen met 

een actie van Plan Nederland  om de aandacht te vragen

voor gelijke rechten en kansen van meisjes over de hele wereld.

Daar hoefde ik natuurlijk geen seconde over

na te denken natuurlijk wilde ik dat..

Waar ik wel over nadacht waren die rechten en kansen,

ik heb mijzelf nooit gehinderd gevoeld om wat dan 

ook te doen, omdat ik een meisje was, ik heb 

altijd in alle vrijheid mijn keuzes kunnen maken.

Ook mijn dochter Judith en mijn nichtje Guusje,

die hier poseerde voor de foto's, kunnen doen wat ze

willen, zowel in school-en beroepskeuze en 

vooral ook in hun persoonlijke leven.

Dat is een verworvenheid waar je eigenlijk niet

zo vaak bij stil staat noch sta je er voortdurend bij stil

dat het voor heel veel andere meisjes(vrouwen) niet zo is.

Maar misschien is het goed om dat zo af en toe wel

even te doen; wist je bijvoorbeeld dat, hoewel 50%

van de wereldbevolking vrouw is, dat zij 65 % van het 

werk doen en maar 10% van het wereldinkomen verdienen

en (ongelofelijk!) maar 1% van alle bezittingen hebben.

Miljoenen meisjes worden gediscrimineerd, achtergesteld

en uitgebuit enkel en alleen omdat het meisjes zijn.

Jee, sta er eens bij stil wat dat betekent,

 stel je voor dat het voor jou en je dochter(s)

de dagelijkse realiteit zou zijn..

Vandaag is uitgeroepen tot Wereldmeisjesdag 

door de Verenigde naties en iedereen kan helpen.

En nee, dat is geen druppel op een gloeiende plaat,

ook een kleine verschuiving kan al mooie dingen opleveren.

Zou het niet fijn zijn als al die meisjes,

zelf de zeggenschap over hun leven krijgen,

hun dromen en wensen waar kunnen maken.

In de webshop van Plan kan je een 

Wonder Woman t-shirt bestellen,
die mede dankzij de hulp en inzet van Yvonne
en Daan (maandagdaandag) tot stand kwamen.
(ze zijn er in alle maten, voor kinderen, dames en heren)
De opbrengst van deze leuke shirts gaat naar

gaat naar het meisjesfonds van Plan en daarmee
kan de situatie van kansarme meisjes
in ontwikkelingslanden verbeterd kan worden.

Laten we ze vleugels geven, zodat er misschien een dag

komt dat ook zij het vanzelfsprekend vinden,

dat ze gelijk rechten en kansen hebben,

ja, laten we dat doen. Dank je.

Missteekje

En nu is het dan ineens toch best wel koud geworden,

op zich heerlijk dit zonnige knisperende herfstweer.

(hoewel ik echt wel hoop dat we nog een echte 

herfststorm krijgen, echt zo eentje waarbij het huisje

staat te wapperen in de wind..)

Minder vind ik het idee dat je weer maanden lang 

lagen kleren aan moet, en sokken, ik hou niet

van sokken, ik loop het liefst op blote voeten.

Wat ik wel lekker vind is sjaals en kollen, ik draag 

het hele jaar door sjaaltjes en als het kouder wordt

dassen en gebreide of gehaakte kollen.

Ik maakte er ook een aantal voor de webshop,

en van het weekend fotografeerde ik ze.

Guusje, mijn nichtje en buurmeisje wilde ze best 

even aan doen voor de foto, ik moest haar toch al

fotograferen voor een ander bericht, morgen.

Ze is het allergeduldigste model ooit, kijk even naar

links, naar rechts, trek een trui aan en weer uit,

Guusje gaat gewoon staan en doet wat je vraagt,

wat een lieverd, niet alleen vanwege de foto's

maar altijd wel, zo'n zachtaardig wezen..

Ik controleerde de kollen nog even op foutjes

voordat ze de webshop in kunnen en aah in de 

lichtblauwe gehaakte kol van de laatste foto 

zag ik ergens een missteek, dat is geen woord denk ik..

Die kan ik niet meer verkopen, hoewel het misschien

niemand op zal vallen maar ik ben er nogal precies in.

Laatst verkocht ik een paar wantjes en daar bleken

nog wat losse draadjes aan te zitten, dat kan natuurlijk

niet, dus dan stort ik het geld terug..

Enfin, omdat ik zelf al zoveel dassen enzo heb, wil 

ik de kol met een piepklein foutje graag weggeven.

Mocht je een missteekje niet erg vinden, het fijn 

vinden dat je hem niet hoeft te strijken, het label

zegt immers: No Iron ;-) en hem graag 

willen hebben, laat dan een reactie achter.

Ik verloot hem dan woensdag.

Ik wens je een warme week

-X-

Gone

Balans

Laatst vond ik bij de kringloop deze prijs, mijn oog viel

er meteen op en ik nam hem mee naar huis.

Ik zette hem op mijn werktafel en ik dacht aan lang

geleden toen ik nog een klein meisje was en op 'gym'

zat bij ons in het dorp, niet dat ik dat leuk vond,

maar iedereen zat er op..dus ik ook.

Ik was ook een ongelofelijke hark en ik durfde niks,

eenmaal per jaar was er een uitvoering waarbij alle 

ouders kwamen kijken (nog erger dan gewone gymles :-)

Iedereen moest een kunstje doen op de evenwichtsbalk,

ik mocht er over lopen want ik kon niets anders,

halverwege viel ik er af, de hele zaal lachte en ik huilde..

Van de gymjuf moest ik er terug op maar ik weigerde.

Daar dacht ik aan toen ik naar de trofee keek op

mijn bureau en ook dat ik hem nu eindelijk wel verdiend

na al die jaren, want hoe vaak was ik wel niet uit

balans geweest, en was ik weer opnieuw op 

de spreekwoordelijke balk gaan staan,

keer op keer, huilend of niet..

Dus ik veranderde de naam die er stond in;

voor getoonde moed want dat is er voor nodig om steeds

weer nadat je viel weer op te staan en op de balk 

te klimmen..je hoeft niet elke keer zo'n mooi kunstje 

te doen maar gewoon doorlopen is al voldoende.

Virtueel reik ik de prijs uit aan een ieder die ook

steeds weer de moed vond om, nadat je je evenwicht

verloor, weer op de balk te klimmen en verder te gaan..

Ik wens je een mooie dag

-X-

De andere kant..

Dus vandaag het verhaal van een dag in het weekend

hoe ik het ook had kunnen vertellen;

In de ochtend ging ik naar een rommelmarkt, die was

in een hal waar het heel erg druk was, bovendien was

het zo stoffig dat ik al snel last kreeg van mijn 

voorhoofdholtes, wat een enorme hoofdpijn opleverde.

Ook de drukte en alle bergen spullen stonden me

ineens tegen, dus ik kocht een paar bolletjes wol

en vertrok al snel weer naar huis..

Thuisgekomen vroeg P. of ik zin had om naar de 

duinen te gaan waar we ooit zoveel herten zagen,

op weg daarheen moest hij dan nog wel even naar de markt.

Dat wilde ik wel, even lucht na de volle hal en we 

reden naar de markt, alwaar we nergens een parkeerplaats 

konden vinden, we parkeerden een heel verderop 

waar we niet mochten staan en renden even over de markt.

De appelflappen waar we echt zin in hadden 

waren op dus kochten we maar gevulde koeken.

Het duurde vervolgens eindeloos lang voordat we 

de stad uit waren want overal hier in Noord zijn straten

 opgebroken en er stonden overal lange rijen verkeer.

Ook wisten wij het adres niet mee van de parkeerplaats

bij de duinen en we kozen zomaar een adres in de Tomtom

wat het eventueel zou kunnen zijn, dat bleek niet het

goede toen we daar aankwamen..

Wij waren naar een bos gereden, daar had ik nu precies

geen zin in, ik had mooi vergezichten en ruimte

in gedachten, ik maakte nog een enkele foto van 

de boom die ik gisteren op mijn blog plaatste en wij

gingen naar het strand bij IJmuiden.

Daar waren we nog nooit geweest en ik vond het 

heel erg tegenvallen met de de hoogovens aan de horizon

en ik bedacht me dat dit uitstapje het niet ging worden..

(ik appte naar Fem dat het een volstrekt raar uitstapje was)

Toen ik 's avonds eindelijk op de bank zat om lekker

te gaan haken terwijl ik naar een nieuwe serie op 

Netflix wilde kijken, was er een wereldwijde storing,

waardoor Netflix helemaal niet werkte.

Ik kante wat wantjes af en toen ik daar mee klaar was

ontdekte ik een fout, waardoor ik ze niet meer zou 

kunnen verkopen, nu ja, soms zit het mee 

en soms zit het tegen..

Ah ja, elk verhaal heeft verschillende kanten, het is 

maar net hoe je het vertelt, wat je toevoegt,

weglaat of in welke stemming je bent als je het vertelt.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Waar of niet..

Al jaren lang vertel ik verhaaltjes hier op mijn blog,

eigenlijk stuur ik kleine briefjes naar een heleboel

mensen, van wie ik de meeste helemaal niet ken.

Nu kan je een verhaal natuurlijk op vele manieren

vertellen het ligt er maar net aan hoe je de dingen bekijkt.

Ook kan je het net wat mooier maken dan het is,

of enkel de vervelende kant ervan benadrukken,

dingen toevoegen, weglaten of zoals ik zelf altijd zeg;

wat is schrijf is waar maar ook net niet.

Want het is onmogelijk een exacte weergave van 

de werkelijkheid te geven, hoe je het vertelt ligt

aan je woordkeuze, stemming en hoeveel 

tijd, of ruimte je hebt om het te vertellen..

Zo zou ik over dit weekend kunnen zeggen dat 

het een mooi weekend was, dat ik naar een rommelmarkt

fietste in de vroege morgen en daar prachtige wol kocht.

Dat ik daarna met P. even naar de markt ging in de buurt,

waar wij gezellig wat boodschappen deden, iets lekkers

kochten en vervolgens naar de kust reden en daar

buiten een fijne wandeling maakten in de natuur.

Dat ik 's avonds, terwijl buiten de regen tegen de

ruiten kletterde gezellig op de bank naar Netflix keek,

en nieuwe wantjes haakte omdat er al aardig wat

verkocht zijn via mijn webshop..

Ik plaatste van de beschreven activiteiten ook wat foto's

 op Instagram en daarmee lijkt het net of alles 

helemaal gezellig was en de dag vloeiend verliep..

Morgen zal ik het verhaal nog eens vertellen,

maar dan met andere woorden en je zal zien..

niets is wat het lijkt, niet dat er iets ergs gebeurde

hoor, maar dat het een heel ander verhaal is

als je net iets anders beschrijft..

Ik wens je een fijne dag

-X-

ps, de adres etiketten op de brieven van de bovenste 

foto maakte ik zelf en zijn te koop in mijn webshop

(haha, dat is helemaal waar en iemand moet

het doen, toch, een beetje reclame maken..)