De grijze dagen

Oh oh die grijze grauwe dagen, waarbij je de hele licht

aan moet hebben, waar de lucht maar grijs blijft

en je steeds natregent als je om een boodschapje gaat..

Een tijdje vind ik het wel fijn om mee te somberen

met het humeur van het weer, maar als ik zoals nu

mijn tweede verkoudheid/griepje te pakken heb,

ik was net 4 dagen hersteld van de vorige, begin ik 

het wat minder fijn te vinden om mij over te geven

aan de melancholie van dit jaargetijde..

Dus ik slik vitamines, doe het rustig aan, handwerk wat,

bestudeer de buienradar op zoek naar gaten in 

de bewolking, eet fruit, alles in de hoop 

wat lichtheid en energie te vinden om deze

periode door te komen..

En oja, ik vouw bootjes, schilder de zee op elk kaartje

waar om gevraagd is, zodat ieder zijn eigen oceaan 

ontvangt om op rond te dobberen.

Ik wil iedereen hartelijk bedanken voor alle post die 

ik al ontving, al die lieve kaartjes en attenties, dat 

waardeer ik bijzonder, heel bijzonder, het maakt de 

abstracte online contacten soort van echt..

Ik doe mijn best om alle bootjes en roze schoenen

zo snel mogelijk op te sturen, maar daarbij moet ik soms

de verleiding, om als een beer in een winterslaap te 

vallen en pas weer in april wakker te worden, weerstaan..

Dus mocht het iets langer duren of als er hier ineens

geen bericht verschijnt ben ik toch in slaap gevallen..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Wol

Nu heb ik me helemaal verslapen, ik bleef vannacht

maar woelen, deken eraf, deken erbij, linkerzij,

rechterzij maar wat ik ook probeerde..

Misschien heeft het toch te maken met die onzichtbare 

supermaan die zijn invloed had..je weet het niet..

Dus ik viel uiteindelijk in slaap en werd veel te laat

wakker, beetje suffig en uit mijn doen, dus ook het 

hele blogritueel is ietwat verstoord.

Aangezien ik mij voorgenomen heb (haha, echt waar)

om de dingen te nemen zoals ze komen, hoort daar

ook zo'n lala blogbericht bij, met een foto die er helemaal

 niet bij past (de boog kan niet altijd gespannen staan..)

Ik rommel gewoon een beetje de dag door

en vanavond ga ik vroeg onder de wol

ha, toch nog een verband gevonden tussen 

de foto, genomen in Frankrijk, en de tekst.

Ik wens je een zonnige dag ondanks het grauwe weer

-X-

Super maan

Het zal je waarschijnlijk niet ontgaan zijn, 

alle berichten op de social media over de supermaan.

Ook ik raakte soort van in de ban van die grote maan

die dichter dan anders bij de aarde zal staan vanavond.

Nu hoorde ik gisteravond op het nieuws dat het waarschijnlijk

bewolkt zal zijn en een lichte teleurstelling maakte zich van mij

meester, wat jammer (ik had zo gehoopt dat ik eindelijk

misschien het mannetje op de maan zou kunnen zien;-)

Daarna vroeg ik me af waarom ik teleurgesteld was

dat ik iets zou missen wat ik nog helemaal niet gezien

of meegemaakt had, het zit hem natuurlijk in

de verwachting en veronderstelling dat iets gaat gebeuren..

En juist dat is waarover je vaak teleurgesteld raakt;

een supermaan, die je hoopte te zien, en zich achter 

de wolken verschuilt, een zonvakantie waar je je veel 

van voor had gesteld en het regent de hele week,

een reactie die je van iemand verwacht en hij/zij

doet heel iets anders wat je niet gedacht had.

Ik zou een eindeloze lijst van dingen op kunnen 

noemen van alle veronderstellingen die 

totaal anders uit blijken te pakken..

De sleutel zit hem er natuurlijk in dat je met open

en vooral milde blik kijkt naar de dingen die gebeuren

die je niet had verwacht of anders gaan 

zoals je had gehoopt, maar dat is natuurlijk

makkelijker gezegd dan gedaan...

Uiteindelijk levert die supermaan mij iets heel anders

op dan ik gedacht had, namelijk het inzicht dat 

de dingen soms anders gaan dan verwacht

en dat dat eigenlijk helemaal niet erg is..

(hoewel ik vanavond toch stiekem wel even

zal kijken of ik de maan misschien toch zie ;-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

A little (little) bit of happiness..

Van de week zat ik 's avonds op de bank, 

het was donker, het regende en de wind gierde om 

het huis, maar binnen was het warm en gezellig.

Ik keek naar alle beschouwingen over de wereld

op het nieuws en daar werd ik niet erg blij van,

ik bedacht me hoe weinig je eigenlijk kan doen

om een positieve invloed te hebben op allerlei

ellende die er gaande is, je zit erbij en kijkt er naar.

Het enige wat je kan doen is meegaan met de stroom

en zorgen dat je niet kopje onder gaat..

Vervolgens dacht ik; je zou een boot moeten,

haha, van altijd maar zwemmen wordt je zo moe..

Terwijl ik zo verder mijmerde hoorde ik ineens

dit liedje in mijn hoofd, I need a little bit of happiness.

Dus ik zocht het op op You tube en begon bootjes 

te vouwen, het ene bootje na het andere..

Dat op zich was al een kalmerende fijne bezigheid en 

gaandeweg kwam het idee om ze uit te delen, aan een 

ieder die ook wel een bootje kan gebruiken, zo af en toe.

Omdat je natuurlijk niet altijd in een boot wil zitten

maar ook wel eens vaste grond onder je voeten wil hebben,

dacht ik aan mijn roze schoenen..

Oh haha, hoe je gedachten werken als je ze gewoon 

de vrije loop laat, nu denk ik Ah Ingrid, is dat niet een 

beetje warrig allemaal, je ideetjes..maar enfin.

Ik dacht dat het naast de bootjes leuk zou zijn om

ook roze schoenen uit te delen, dus ik 

tekende de schoenen en maakte er kaartjes van.

Als je het leuk vind, stuur ik je roze schoenen om 

lichtvoetig op pad te gaan en een bootje om 

met de stroom mee te varen beide als symbool om 

je 'A little hapiness' en alle goeds te wensen op je pad..

Als je mij een envelop stuurt met je naam en adres

en een postzegel stuur ik het naar je toe, je mag mij

mailen om mij om mijn adres te vragen.

Nb. ik begrijp heel goed dat ik hiermee het Grote nieuws

en alles wat er gaande is in de wereld hiermee 

geen positieve draai kan geven maar het is wat ik 

kan doen op een mini-mini schaal..

Ik wens je een goed weekend

-X-

Ps. mijn emailadres staat hier
rechtsboven op mijn blog.

Maretak

Als kind las ik bijzonder graag stripboeken, 

vooral Asterix en Obelix, ik was vooral erg dol op

Panoramix, het kruidenmannetjes, die met maretak

de toverdrank maakte waar je onoverwinnelijk van werd,

als je er iets van dronk, dat wilde ik ook wel..

Heel veel later zag ik in Frankrijk van die ronde struikjes

die in de bomen groeiden, vond ik ook al zo bijzonder,

omdat het er zo mooi uitzag.

Daarna begreep ik dat, dat de maretak was en nog veel

later dat de maretak en de mistletoe dezelfde plant zijn.

De plant heeft vele bijnamen zoals heksennest en er worden 

allerlei magische krachten aan de plant toegeschreven.

Het werd gebruikt bij vruchtbaarheidsrituelen en

als je er met iemand onder gaat staan mag je diegene

zoenen, ah ja, dat kan heel fijn zijn natuurlijk..

(ik ken dat gebruik alleen van rond de kerst)

Ik vond dit patroontje in een oud haakboekje en 

ik heb het een beetje aangepast, het randje wat

ik erom heen haakte voorkomt dat de blaadjes

om gaan krullen (want omgekrulde blaadjes..ohoh ;-)

Nu we weer richting de kerst hollen dacht ik dat 

het misschien een leuke zelfmaker was.

Je kan er een slinger van haken, hem ophangen

zodat je meer kans hebt om er ineens met iemand

die je lief vind, onder te staan maar je kan er

natuurlijk ook een toverdrankje van maken.

Hoe dan ook, beide gevallen lijken me uitstekend,

want we kunnen best wat liefde en magie

gebruiken in deze tijden, denk je niet?

Ik wens je een fijne dag

-X-

Och hemel en ohoh..

Nu onthoud ik mij altijd van politieke commentaren

op mijn blog, niet dat ik geen mening heb maar

die voelt als persoonlijk en ik wil daar best met mensen

over praten in een gesprek maar ik voel er 

niets voor om die zomaar te verkondigen.

Ik heb respect voor de mening van een ieder, mits

goed onderbouwd natuurlijk :-)

Waar ik geen begrip voor op kan brengen is minachting 

voor vrouwen, haat zaaien en het uitsluiten van groepen

mensen vanwege hun afkomst of levensovertuiging..

Ik moet zeggen dat ik vanochtend met stijgend ongeloof

keek naar de uitslag van de verkiezingen in Amerika.

Och hemel, waar moet het heen met de wereld,

was mijn eerste gedachte, hoewel ik dan wel

erg begin te klinken als een bezorgde tobberige vrouw..

Welke impact gaat dit hebben op mensenrechten,

klimaatverdragen en de onderlinge verhoudingen

in de wereld en ik bedenk me meteen dat we het

niet weten wat ons te wachten staat..

Volgens de lessen die ik leerde bij het mindfulness 

klasje zou je, dat waar je geen invloed op hebt

moeten laten gaan en accepteren wat nu er is..

Wel zal ik proberen en ik ben ervan overtuigd dat

er vele met mij zijn, om op welke schaal dan ook,

te blijven geloven in compassie, liefde, vriendelijkheid

 en verdraagzaamheid en ik hoop het vertrouwen 

om weer op pad te gaan te hervinden..

(misschien moet een ieder die

hier ook voor staat, roze schoenen gaan dragen ;-)

Ik wens je alle goeds

-X-

Lichtvoetig

Terwijl ik op zoek ging naar mijn stevige wandelschoenen,

om te gaan lopen richting vertrouwen, bedacht ik mij

ineens dat ik een tijdje geleden deze roze gympen kocht..

Ik moet zeggen dat ik even aarzelde omdat roze gympen 

misschien wel heel erg hip zijn voor mij, maar ik werd er

zo blij van dat ik ze besloot toch te kopen.

En nu komen ze goed van pas, ik ga ze dragen in plaats

van mijn degelijke wandelschoenen, wat hoe kan ik 

nu lichtvoetiger op pad gaan dan met roze voeten ;-)?

Ik wens je een fijne dag

(wat heerlijk dat het een beetje gevroren heeft,

zo'n fijne knisperende atmosfeer, echt een goede dag

om op pad te gaan..)

-X-

Klein

De afgelopen dagen voelde ik me klein en kwetsbaar,

ik ben grieperig, dat helpt al niet en ook de 

donkere sombere dagen doen er geen goed aan..

Alles om mij heen voelt op de een of andere manier

wankel, het gevoel dat de dingen zomaar kunnen

veranderen, als blaadjes van de boom vallen

zonder dat je daar veel invloed op hebt,

maken mij onzeker en zelfs wat wiebelig..

Zoals bijvoorbeeld het boeken maken, ik heb bijna

4 jaar keihard gewerkt en met 1 mailtje is het over.

Relaties waar je veel tijd en moeite in investeerde,

zijn met een paar (verkeerde) woorden voorbij.

Mijn webwinkel die uit de lucht ging vanwege 

technische- en wat andere problemen..

Wat zeker was, is lijkt nu onzeker en ergens dit weekend

moest ik ineens denken aan de uitdrukking:

vertrouwen komt te voet en gaat te paard..

In gedachten zag ik het paard in de verte

met op zijn rug al dat vertrouwen 

in zadeltassen in draf achter de horizon verdwijnen..

(ik zie de dingen vaak letterlijk voor me:-)

Dus wat ik nu gaan doen is mijn wandelschoenen

zoeken, ze aandoen en weer op pad, het heft 

opnieuw in eigen handen nemen en gaan lopen

richting vertrouwen in de dingen..

Daarnaast ga ik op zoek naar het paard en als ik

hem gevonden heb zet ik hem veilig op stal.

Ik wens je een goede maandag

-X-

ps. als de webwinkel weer open is zal ik dit laten

weten, je ken mij natuurlijk altijd mailen als je 

mij iets wil laten maken.

Onder de wol..

Aaah, nu voel ik aan alles dat ik ziek wordt,

dat begint dan met dat je slikt en denkt, hmm,

dat voelt niet lekker, het zal toch niet, nee, 

natuurlijk niet dat is geen keelpijn, maar een uurtje 

later kan je er niet meer omheen..

Dan hoop je nog dat het 's nachts zal verdwijnen,

maar nee hoor, toen ik wakker werd was het erger.

Dat komt helemaal niet uit, maar dat doet het nooit..

Het is er overigens wel weer voor, grijs, guur,

en regenachtig, dus ik leg een stapel boeken 

op het krukje naast mijn bed, leg daar een flanellen

lakentje op en kruip onder de wol..

(ik heb nog steeds een echte wollen geruite deken,

zoveel gezelliger dan een dekbed :-)

De collages bij deze blog maakte ik van wollabels

die ik van allerlei oude wollabels die bloglezers 

mij opstuurden voor Lov-ing wool, niet gebruikt

want er was gewoon veel te veel materiaal.

Nog bedankt voor alle reacties op de postzegels,

ik wil ze graag opsturen naar Sanne, als je mij 

je adres wil mailen, dan stuur ik ze op, maar pas nadat

ik van onder de wol ben gekropen en weer 

een beetje boven Jan ben of beter gezegd Ingrid..

Ik wens je een heel warm en goed weekend

-X-

Thuis

Er zijn van die dagen dat ik zo ongelofelijk graag

terug naar 'huis' wil, terug naar Zeeland..

Voordat ik daar weg ging had ik nooit verlangen naar

een plek (ja, soms om op vakantie te gaan :-)

en toen ik daar eenmaal weg was werd ik compleet

overvallen door het gevoel van heimwee..

Nu is het echt niet zo dat ik elke keer dat ik elke

keer als ik aan Zeeland denk huilend ter aarde stort,

het is mee het gevoel dat ik al heel lang op vakantie

ben, dat ik ergens ben waar ik niet thuis hoor..

Ik heb het ook altijd als iets tijdelijks ervaren,

maar de weken werden maanden en de maanden jaren.

Nu, hier in Amsterdam, in dit fijne huisje naast mijn 

broer en zijn gezin, ervaar ik iets wat het meest

in de buurt komt van een thuisgevoel, maar oh,

soms denk ik ok, het heeft lang geduurd, ik pak 

mijn koffer in (en mijn witte kast met spullen ;-)

en ga gewoon weer naar huis,

het is mooi geweest..

Zo makkelijk gaat dat natuurlijk allemaal niet,

ik heb een wiebelig inkomen , iets kopen kan dus niet

en de eisen om iets te kunnen huren op de vrije markt

zijn vaak zo belachelijk, dat het niet meevalt..

Ook wil ik mijn focus niet helemaal richten op weggaan,

want als dat eenmaal het besluit is, dan is het hier zijn,

helemaal niet fijn meer (zo'n gevoel als op je laatste 

vakantiedag, als je neus richting huis staat, 

de tent is afgebroken en de koffers zijn gepakt

en je hebt zin om weer terug te gaan en dat dan

de auto niet wil starten en je moet onverwacht nog

een week blijven, dat voelt anders dan daarvoor..)

Dus ik laat het een beetje in het midden,

om mijn gemoedsrust te bewaren maar zo af 

en toe slinger ik mijn wens in gedachten 

het universum in, en vandaag slinger ik het

mijn blog op, haha.

Mocht je ooit eens iets te huur weten, 

ergens op Walcheren (ik heb niet veel eisen;

 een dak en een kachel lijken mij te volstaan)

denk dan even aan mij, dank je wel

Ik wens je een fijne dag

-X-

Wollen winter confetti

Samen met mijn nichtje Guusje, ook mijn nichtje

en buurmeisje heb ik een abonnement op Netflix.

Zij wilde dat heel graag, ik vond het eerst niet zo nodig,

maar om haar een plezier te doen deed ik het toch.

Nu kijk ik vaker dan zij dat doet, ondanks dat houdt ze

precies bij wanneer ze mij moet betalen.

Regelmatig komt ze vragen of ze mij ergens mee kan 

helpen, nu ben ik inmiddels zo geregeld in mijn 

huisje dat er niet veel meer op te ruimen is..

Van het weekend kwam ze ook en ik bedacht dat

we wel mijn wolmanden op konden ruimen.

Dus ik kieperde alle wol op de grond, de beste 

manier om iets echt op te ruimen vind ik om met een 

grote zwaai de hele plank, kast of mand leeg te gooien.

En dan opnieuw inruimen, anders blijf je maar

wat herschikken, dus samen zaten we op de grond

tussen alle bolletjes en vooral draden in de knoop.

We sorteerden de wol bij de wol, de katoen bij de

katoen en alle wol die zo met elkaar verstrengeld was

dat het nooit meer een enkele draad zou worden,

deden we weg, aan het einde van de middag hadden we

alles keurig in mandjes gesorteerd.

Na zo'n klusje 'betaal' ik haar altijd in Netflix maanden,

zo van dit was het abonnementsgeld voor 

januari en februari ik geloof dat ze inmiddels

 al een jaar niet meer hoeft te betalen , haha..

(van haar hoeft het helemaal niet ze komt voor de

gezelligheid maar ik vind het fijn haar iets te geven)

Ik had wat restjes dikke wol apart gelegd en daar 

haakte ik 's avonds de wollen winter confetti van,

terwijl ik naar de laatste delen van de serie

de Americans keek op Netflix..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Postzegelmannetjes

Een weekend per maand is het hier in Noord

rommelmarkt in de IJhallen, daar fiets ik altijd even

naar toe het is tenslotte vlakbij.

De entree is 5 euro, dat vind ik best veel en heel vaak

is koop ik minder dan dat bedrag, de meeste dingen

die er verkocht worden zijn namelijk kleren.

Bergen kleren, zoveel dat ik er altijd een beetje

moedeloos van wordt, ik loop er altijd zo langs heen.

Waar ik wel altijd blij van wordt zijn de postzegelmannetjes,

ik schreef er al eens eerder over, de kraam netjes

georganiseerd met wat klapstoeltjes ervoor.

Daar zitten altijd oude mannen op, met een pincet

in hun hand en een plastic bakje met daarin precies

de postzegel die ze al jaren zochten (oh het plezier)

Er wordt ook altijd over postzegels gepraat,

heb je die deze al gezien en wat ik nu toch vond,

en ik zoek een zegel uit de serie zo en zo uit 1952.

Ik kijk altijd naar bloemen, dieren en vogels,

deze keer had het postzegelmannetje al twee zakken

helemaal uitgesorteerd en hij is altijd verheugd als ik iets 

mee neem, wat ik meestal ook doe.

Deze keer zei hij tegen zijn vriend Postzegelmannetje 2,

ik dacht wel dat ze deze leuk zou vinden, aah..

(blijkbaar word ik al herkend als het 

'postzegelbloemenvrouwtje' haha)

Ik gaf een briefje van vijf, en het ene mannetje zegt 

tegen de ander, geniet er maar even van,

thuis moet je het weer inleveren, waarop ze beiden

in een hinnikende schaterlach uitbarsten..

Enfin, ik heb nu zoveel postzegels dat ik het leuk vind

om een zakje te delen, 25 dieren- en 25 bloemenzegels.

Als je ook blij wordt van die mooie kleine kunstwerkjes

en de nerd in jou wil koesteren ;-) laat dan een 

reactie achter, ik geef ze vrijdag weg.

Een aantal van de zegels zet ik in de webshop

en zelf hou ik er ook een paar..

Mocht je ze ontvangen denk dan even aan de

blije mannetjes die ze zo keurig gesorteerd hebben.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Magische landjes..

Als ik de foto's van mijn camera haal of eigenlijk

van het kaartje wat erin zit dan vergeet ik er wel eens 

een paar en zo kwam ik deze weken later tegen.

Ze zijn genomen in de Amsterdamse waterleidingduinen,

wat dan weer niet bij Amsterdam ligt maar 

ergens ten zuiden van Haarlem.

Nu kom ik graag in de natuur en er zijn heel 

mooie gebieden maar soms kom je ergens en 

je hebt meteen het gevoel dat alles klopt.

Je voelt je er meteen op je gemak,

ook al was je er nog nooit eerder en je kan alles 

even achter je laten en het voelt bijna magisch..

Dit is zo'n gebied, ik heb het bijvoorbeeld ook

in Zuid Beveland, vooral rondom Nisse, in 

de duinen bij Domburg, het strand van Terschelling

en het dorpje Holysloot hier vlakbij Amsterdam.

Ik vind het moeilijk om uit te leggen wat het is,

maar misschien ken je het gevoel wel.

Ik geloof niet in vorige levens en al, dan zou

 ik wel al heel vaak terug zijn gekomen, haha.

Wel ga ik in gedachten graag terug naar deze plekken,

gewoon thuis op de bank, bij de tandarts (ohoh)

of als ik ergens in een ellenlange rij sta te wachten.

Ik zie het dan voor me, probeer de wind te horen,

het zand te voelen of het bos te ruiken..

Het helpt me om kalm te worden en het geeft

me een eindeloos vredig gevoel te weten dat 

deze plekken er zijn zonder dat ik daar ben.

Ik ben benieuwd of jij ook zo'n plek hebt..

Ik wens je een hele fijne maandag en ook al 

ben ik midden in de stad, ik denk dat ik vandaag

in gedachten vast wel een hertje voorbij zal zien wandelen :-)

-X-

tussentijd

Duifje

Omdat ik vorige week al met de vraag;

what kind of bird are you, in mijn hoofd zat 

dacht ik dat ik er misschien ook wel een paar kon tekenen.

Ik heb fantastische nieuwe krijtjes, ik zal er wel 

eens een blogpost over maken en ik tekende wat vogeltjes,

die printte ik uit en ik dacht; ja, dat is wel wat..

Het was alleen niet zo mooi dat de achterkant wit was,

dus ik printte het vogeltje ook op de achterkant,

 maar zo makkelijk was dat blijkbaar niet.

Ik redeneerde dat ik enkel de pagina om moest draaien

en dat het dan wel goed zou zijn, niet dus..

Mijn ruimtelijk inzicht is niet zo groot en ik 

me het ook probeerde voor te stellen hoe ik dit voor 

elkaar zou krijgen, het lukte me niet.

Ik maakte de ene print na de andere, zette pijlen op 

blaadjes met aanwijzingen, en als het dan eens lukte

 wist ik niet meer welke pijl bij welke print hoorde..

Uiteindelijk spiegelde ik de afbeelding in Photoshop,

maar ook dat ging niet goed...aaagghh

Hoe vaker het niet goed ging hoe meer ik het wilde 

en het is toch gelukt (als je iets wil moet je je 

er op toeleggen, haha, ja, dat kun je wel zeggen)

Toen ik de vogel uitknipte bleek het takje veel te 

klein, onmogelijk om dat netjes te doen,

dus ik maakte weer een nieuw vogeltje naar het 

voorbeeld uit mijn boek Vive la vie.

Deze is makkelijker om uit te knippen, maar toen ik gisteren

de tweede print maakte deed ik het weer niet goed, ohoh..

Toch zet ik het vandaag in de webshop, ik heb een briefje

met aanwijzingen bij de printer gehangen, zo'n briefje

alsof je een kleuter uitlegt hoe je een printje moet maken.

Enfin, ik ben best trots dat het gelukt is, mijn duifje :-)

Bedankt voor alle reacties op de vogel vraag,

ik was aangenaam verrast te zien dat er antwoorden kwamen.

Ik wil graag een kaartje met origami vogel opsturen

naar: Heidi hammers, World of Wouda en Meer dan tekst.

Als jullie je adres willen mailen, stuur ik het op.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Gouden dagen

Als je het geluk hebt iemand tegen te komen

in je leven waar bij je je volledig op je gemak voelt

en waar je alles mee kan delen, die je neemt zoals

je bent met al je eigenaardigheden (en daar heb ik

er nogal wat van) dan is dat een zege.

Zo ontmoette ik Fem jaren geleden, op een 

rommelmarkt, we maakten een praatje en later 

nog eens en op een gegeven moment vroeg ze of

ik eens koffie wilde drinken met haar..

Nu ben ik nogal terughoudend in het aangaan van 

nieuwe contacten, ik maak makkelijk met iedereen

een praatje maar overgaan tot een intiemer

'vriendinnenschap' vind ik ingewikkelder.

Dat zal ongetwijfeld vele redenen hebben, maar 

die laat ik even voor wat ze zijn..

Na het kopje koffie ontwikkelde zich een bijzondere

vriendschap, waarin alles aan bod komt, zo had ik 

de hele periode van het weggaan uit Zeeland nooit zonder

haar gered maar ook is er gewoon heel veel plezier

om van alles en nog wat.

Wij zien elkaar niet vaak meer, vanwege de afstand 

en soms spreken we elkaar een tijdje minder,

maar zodra we elkaar zien is het als vanouds.

Dit weekend was ze in Amsterdam en het was 

een gouden weekend, in alle opzichten, het weer 

was ongelofelijk, het licht prachtig..

We praatten, dat vooral, hebben ongelofelijk

gelachen, aten taart in Holysloot, fietsten door 

Amsterdam en namen foto's..

Toen ze gistermiddag wegreed werd ik even overvallen

door wat tranen en de de gedachte; nee, je laat me 

toch niet hier achter, ooh ik wilde zo graag weer

mee naar Zeeland, maar tegelijkertijd was ik heel 

dankbaar en tevreden over het hele weekend.

Ik weet inmiddels dat de heimwee naar Zeeland

weer zal zakken en ik weet ook dat Fem er altijd is,

in afstand ver maar in het hart dichtbij, 

ja, je kan wel zeggen dat ik geluk heb..

Ik wens je een fijne maandag

-X-

Vogel

Deze quote komt uit de Wes Anderson film

Moonrise Kindom, echt een fantastische film,

net als al zijn werk eigenlijk, mocht je ze niet

kennen zou ik ze zeker eens gaan bekijken..

Regelmatig schiet deze zin mij te binnen en dan denk

ik daar even over na, heel fijn om over 'lichte' dingen

te mijmeren, ik kom ook nooit tot een antwoord.

Maar het werkt perfect om je gedachten af te leiden.

De ene keer wil ik een meeuw zijn, krijsend (dat vooral;-)

over de vloedlijn zweven, daar waar de wind mij brengt.

Een andere keer een zwaan, samen met mijn 

zwanen partner voor het leven, vliegend over

de velden in de stilte met enkel het geruis 

van onze vleugels (heb je dat wel eens gehoord?)

Maar meestal ben ik gewoon een koolmeesje,

met vaste routines en bezig met het op

orde houden van het kleine vogelhuisje, haha..

En jij, welke vogel ben jij, ik zou het leuk vinden

om te horen, ik geef 3 van deze kaartjes met een 

origami vogeltje weg, mochten er meer dan drie

reacties komen, dan kies ik willekeurig..

(maar dit is dan zo'n vraag waar misschien wel

geen enkel antwoord op komt :-)

Ik wens je een heel fijn weekend

-X-

Caravan

Toen de kinderen nog klein waren, dacht en riep

ik soms wel eens, als iedereen de deur uit is dan ga

ik in een caravan wonen, een kleintje..

Op een grasveldje (ik hou van grasveldjes) met

bankje onder een boom en een waslijntje.

Met precies genoeg spullen om dat kleine huishouden

draaiende te houden en een bezem om het aan te vegen..

Ik zou het nog steeds wel willen, of zo'n hip tiny house,

hoewel het huisje waar ik nu woon naar de maatstaven

van anderen ook al best heel klein is..

Maar ik vind het groot zat, toen we hier gingen wonen

deed ik al driekwart van de spullen weg en nog steeds 

doe ik dingen weg, ik heb gewoon geen zin meer

in al die dingen, soms staat het me zelfs tegen.

Van de week deed ik weer een opruimronde,

sopte ik kastjes uit, hersorteerde kasten (ik heb er 

maar 2, een voor mijn webwinkel en tekenspullen enzo,

en 1 kledingkastje) en maakte het huisje schoon.

Niet zo charmant als mijn dochter Judith hier 

op de foto, haha, gewoon in mijn joggingbroek,

met rode wangen en verwilderd haar..

De kinderen zijn al lang groot, maar ik hoop nog 

steeds op mijn caravannetje, ooit, ergens, later..

In de tussentijd ben ik bijzonder tevreden met

mijn steeds leger wordende huisje, dat wel :-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Verschansen

Nu het weer slechter wordt zit ik veel meer binnen of

mooier gezegd, verschans ik mij achter de geraniums,

bij wijze van spreke dan, ik heb 1 raam met een 

soort van vitrage en wat plantjes.

Het ziet er wat ouderwets uit maar ik ben dol op

tuttige raam, het woord verschansen past daar mooi

bij, het betekent zoiets als, zich achter iets

beschermends terugtrekken, zo voelt dat ook..

Soms heb je er gewoon behoefte aan om de 

buitenwereld een beetje buiten te sluiten,

alsof die er helemaal niet is en mijn kleine huisje

het hele universum is, veilig en wel,

met een handwerkje of een goed boek.

Dat gevoel wordt nog versterkt als het buiten

stormt en regent, zoals nu, ik hou van weer

wat je kan horen, het zal mijn Zeeuwse jeugd wel zijn,

heerlijk, de wind die om het huis giert

Hoewel ik het liefst op dit soort dagen ook even 

naar het strand ga, de wind voelen en even

luisteren naar de bulderende zee..

In Zeeland deed ik dat ook altijd zodra er een storm

op stak, ging ik naar het strand, ook met de kinderen

toen ze klein waren, niet altijd tot hun grote plezier.

Op dit soort stormachtige dagen moet ik altijd denken

aan Daan, we waren op het strand waar het zo hard 

waaide dat ik de kinderen vast moest houden omdat ze

anders zo met de zuidwesterstorm waren weggevlogen.

Daan vond het helemaal niet leuk en zei;

ik zit veel liever met een taartje bij de kachel..

Oh haha, en gelijk heeft hij, niets zo fijn als op

deze herfstdagen met een taartje, bij de kachel

jezelf verschansen achter de geraniums ;-)

Ik wens je een fijne dag

-X

Zeemeermin

Dank jullie wel voor alle aardige reacties op mijn

verhaal (waargebeurd) van gisteren, hier en 

via de mail, waarin ik ook dit tekeningetje ontving.

Het was van een kapitein van een onderzee boot,

in feite was hij het enige bemanningslid, maar hij mocht

zich graag kapitein noemen, hij vond de pet zo 

mooi die bij die functie hoort..

Hij vertelde dat hij enige tijd geleden iets merkwaardigs

zag op een van zijn ontdekkingstochten, hij kon het niet

duiden totdat hij mijn bericht onder ogen kreeg.

Hij zei dat hij snel een tekening maakte, van wat 

hij meende gezien te hebben, namelijk een 

zeemeermin met een zelfgebreide trui

(hoewel hij dat niet zeker wist, hij weet niet

zoveel van handwerken) die aan het breien was

(dat wist hij wel zeker, dat deed zijn oma ook)

Ook zag hij allerlei boeken meedeinen op 

de ondertstroom, met de titel Lov-ing wool.

Daar in de eindeloze zee..je boek is heel goed

ontvangen zei hij, dat wilde hij even laten weten.

Ooh wat heerlijk om te weten en wat lief van de

kapitein, vind je niet?

Ik wens je een fijne dag

-X-