Aah, wat een liefje..

En dan eindelijk, nadat ik al bijna een week in Wenen

was, kon ik eindelijk naar het huis van mijn zoon en 

zijn vriendin om mijn kleinzoon Timo te bezoeken.

Het duurde zo lang omdat ik eerst ziek was en vervolgens

een koortslip had die veroorzaakt wordt door het 

herpesvirus, wat heel veel mensen bij zich dragen,

maar voor hele jongere kinderen gevaarlijk is omdat

hun weerstand nog niet goed ontwikkeld is..

Maar goed, eindelijk was het zo ver en nadat ik eerst de 

bushalte niet kon vinden, alles lijkt zo logisch op de 

kaart, vond ik uiteindelijk toch hun huis :-)

En oooh, die kleine lieve Timo, wat een lief kindje en 

zo bijzonder, jouw kind wat een kind heeft, ik kan 

het niet zo goed beschrijven maar het was heel fijn allemaal.

Het is ook een gek gevoel dat je een generatie bent 

doorgeschoven, nu mijn moeder is overleden en er 

niemand meer boven mij is, om het zo maar te zeggen,

en dat er een nieuwe generatie bij is gekomen.

Het voelde allemaal heel natuurlijk aan en het was een

bijzondere dag die ik nooit zal vergeten.

Als ik nu de foto's zie is hij nog zo klein, Timo

is nu bijna 5 maanden en ik krijg regelmatig filmpjes

en foto's (oh, zo geweldig dat dat kan met al die 

moderne techniek, haha ja, zo klink ik als een echte oma)

en hij is nu al zo gegroeid, mollig en goedlachs,

ik kan niet wachten om weer naar Wenen te gaan.

Zijn ouders hebben er voor gekozen om geen foto's

van hem te plaatsen op de social media dus ik kan geen

foto's laten zien, dat begrijp ik overigens heel goed,

maar geloof me, het is echt een heerlijk jongetje.

Ik wens je een fijne dag

-X-