Weense fietsjes

Mijn voorliefde voor mooi oude fietsjes is inmiddels

misschien wel bekend en ook in Wenen kon ik 

mijn lol op (gekke uitdrukking eigenlijk)

Ik had wel honderd foto's kunnen nemen

want ze staan echt overal, van die geweldige

fietsjes in heerlijke kleuren.

Helaas had ik niet zo'n fietsje tot mijn beschikking,
maar ik heb vele uren gewandeld door de stad.
In het begin wat aarzelend, ik ben niet zo'n avonturier,
en ik ben wel vaak in Wenen geweest maar dan ging
ik vaak met mijn zoon Daan mee op pad.
Ik liep gewoon gezellig mee terwijl hij vertelde over
de stad en alles wat er zo ter sprake kwam, maar ik
lette helemaal niet op de weg of welke bus of
metro we moesten nemen als we ergens heen gingen.

Bovendien zat ik nu in een heel andere buurt dan waar
hij woont, dus ik had steeds een kaart bij me,
maar in het echt ziet het er dan toch heel anders uit.
Op één van mijn eerste wandelingen was ik zo anders
gelopen dan ik dacht dat ik naar Daan appte, ik heb geen
idee waar ik ben, hij staat ook niet op de kaart, deze straat.
O haha, ik was zover afgedwaald dat ik op het verkeerde
stuk kaart keek, met wat hulp van Daan ben ik
weer op de goede weg (het goede pad ;-) gekomen.

Naarmate de weken vorderden raakte ik langzaam
vertrouwd met de stad en wat belangrijker is misschien,
ik vertrouwde meer op mezelf, ik kon dit heus wel.
Ik werd gaandeweg niet meer paniekerig als ik het
even niet wist en ik dacht steeds vaker, geen probleem,
gewoon even rustig kijken waar je bent en dan een
een route uitstippelen, loop je verkeerd dan kijk je opnieuw..
(geldt dat eigenlijk niet voor alles bedenk ik me
nu ik dit zo aan het typen ben?)

Ik wens je een fijne dag
-X-