Dekentje

Natuurlijk ging ik vooral naar Wenen om mijn kleizoon

te ontmoeten, geboren eind mei, hij heet Timo.

De beide (kersverse) ouders wilden graag een naam

die je zowel in het Duits als in het Nederland goed

kon uitspreken, wel, dat is gelukt, zo'n lieve naam

en Timo zelf is natuurlijk nog veel liever!

Ik vertel er later natuurlijk nog wat meer over.

Natuurlijk begon ik zodra ik het wist van de zwangerschap

als een gek te breien en te haken, echt zo oma-achtig ;-)

Vorig jaar haakte ik al een deken van katoen, omdat het 

warm zou zijn als de baby geboren zou worden.

Hij werd vanaf de eerste dag gebruikt, zo fijn om 

foto's te krijgen van Timo met mijn dekentje, daar

gaat je hart wel van zingen, echt waar.

De Weense vroedvrouw (haha, het lijkt wel een titel

van een boek) gaf mij nog een groot compliment,

ze vond het het een perfecte babydeken.

Omdat hij vrij los is van structuur is hij ongevaarlijk,

in het geval dat het babyhoofdje er onder zou raken.

(daar moet je natuurlijk allemaal helemaal niet 

aan denken, daarnaast moet je natuurlijk altijd 

goed opletten, maar het was fijn om te horen

dat ik een goede deken had gemaakt)

Dus ik was zo enthousiast dat ik nog een winterdekentje

haakte van hele lichte zachte merino wol.

Hij is heel makkelijk om te maken; je haakte steeds 

halve stokjes in 1 steek. (halve stokjes haak je door 

de draad om je je naald te slaan
in te steken in een lus, de draad om je naald

te slaan en dan in één keer alle drie de lussen 

door halen, gaat heel makkelijk :-)
Aan het begin van elke rij begin je met 2 lossen
dan steek je je naald in de eerste steek en haak je
2 halve vasten, dan krijg je zo'n geschulpte rand.

Deze deken is 80 cm breed en een meter lang,

maar je kan het formaat makkelijk aanpassen.

Van de week kreeg ik een foto van Timo, breed lachend,

in zijn kinderwagen onder het dekentje, aah zo lief.

Ik wens je een fijn weekend

-X-