dinsdag 5 april 2011

Hello/Goodbye (or pink bycicles, in the wood)

elke dag dat ik opsta
denk ik vorige week wist ik van niks
ik leefde (blijkbaar) een illusie
kijk, dat relaties eindigen
dat heb ik eerder meegemaakt, is 1 ding
maar om eerst samen Hello/Goodbye te kijken
(hoe toepasselijk, achteraf)
en dan in minder dan een paar minuten
zonder vooraankondiging, of uitleg daarna
15 jaar samen op te zeggen
dat is iets wat ik niet kan begrijpen
het is helemaal mijn bedoeling niet om uit te halen
maar ik wil Zo graag begrijpen wat er gebeurd is..
en mezelf in de Realiteit van deze dag zetten..

Dus: zag ik mijzelf gisteren
op een roze fiets, met slag in het wiel
en een plastic tas aan het stuur
door Amsterdam fietsen
(Hoe jaren 80 voelde dat)
als ware ik een personage in de tv-serie A'dam-Eva
met een pijltje naar mijn hoofd waarbij
Ingrid geschreven stond
ik moest een paar keer de weg vragen
alsof ik verdwaald was in het woud
en ik steeds tegen mezelf moest zeggen
je bent hier, dit is het voor nu, dit is echt
denkend aan de lijfspreuk van meneer de Boer
het is wat het is
maar ik kan er Nog niet helemaal bij
dat we nooit meer Hello zullen zeggen
alleen nog maar Goodbye..

35 opmerkingen:

  1. Wat klinkt het verdrietig en wat Is het ook verdrietig. Ik hoop dat je ooit krijgt te horen Waarom want dan wordt het accepteren misschien een stukje makkelijker.
    Heel veel sterkte!
    Lieve groet!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. het waarom niet weten is ellendig , weet ik uit ervaring en soms kan je dan ook maar leren leven met een vraag zonder antwoord... het heeft me veel geleerd , ik anders geworden en het maakte me tot wie ik nu ben...en idd jammer , maar het is wat het is ...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ongelofelijk ! wat moet dat onwezelijk zijn .

    Ik hoorde van mijn ouders laatst dit: mensen die 25 jaar getrouwd waren gaven een geweldig feest ,alles erop en eraan .Na afloop bedankte de bruidegom de gasten en keek ook meteen zijn vrouw aan met de mededeling dat het meteen een scheidingsfeest zou zijn,hij zei haar DAAR ter plekke ,onder de ogen van alle gasten ,dat hij haar ging verlaten en hij vond dit wel een mooi moment om te zeggen .
    Ik kan het grootste vloekwoord hier niet eens voor verzinnen ,vrouw en kinderen waren kapot en zo ook de van beide kanten oude ouders .
    Ik vertel je dit maar zo .
    Met alles wat ik het laatste jaar heb gehoord over relaties ,bedriegen ,scheiden heb ik zo n slecht vertrouwen in de mensen /lees eigenlijk mannen bah !!!
    Ik wens je licht en lucht om dit allemaal te dragen .

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Oh Ingrid, wat lijkt me dat ingewikkeld zoals je het beschrijft. Want wat was echt en wat niet? Ik wens je wijsheid en voor later mildheid. Voor nu dan: sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ja dat vooral, dat je niet weet waarom! Wat moet er dan in zijn hoofd zijn omgegaan, heeft hij een ander of zo? We zullen je missen vandaag in de schuur, maar weet dat we aan je zullen denken en bij elk lapje, retro dingetje zullen zeggen: echt wat voor Ingrid! Moet je nu ook voor je eigen inkomen gaan zorgen of had je dat al? Je merkt, ik ben een bevoorrecht mens dat gewoon bij de kinderen thuis kan blijven en mijn eigen tijd kan indelen, toch wel goed om daar eens bij stil te staan. Ik vind het echt super van je dat je door blogt, we kunnen je echt niet missen hoor! Zet hem op, we denken hier aan je. Groeten, Anneke

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ja het waarom is een belangrijke schakel in het geheel...heel belangrijk! maar kan ook confronterend zijn...momenteel zit ik gisteren van uit het niets ook met zo'n dilemma...wat mijn werk betreft....na 19 jaar opeens midden in een school jaar een overplaatsing....ik heb nog 3 weken om goodbye te zeggen....van een school waar ik iedereen ken ...alle kindjes bij naam...och het leven is geen krentenbol.... Ingrid heel veel sterkte in je zoek tocht naar het waarom!
    -X- cinderell@

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Vind het verdrietig voor je. Ik wens je vandaag een dag voor JOU Ingrid. En, de weg vragen, is soms heel fijn, doe dat maar... tegen wil en dank, maar wel jouw eigen weg. Lfs, Rozalinde

    BeantwoordenVerwijderen
  8. De fase van de realiteit aangaan is zó hard.
    Maar je moet er doorheen, en ik hoop dat je snel Het Waarom krijgt te horen zodat het misschien wat helpt om te verwerken waar je nu in zit.
    Hopelijk verlies je nu niet het vertrouwen in alle mensen die je lief zijn...dat zou echt jammer zijn...

    sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat kun jij je gedachten en gevoelens goed beschrijven. Ik weet dat je daar op dit moment helemaal niets aan hebt, maar er komt een dag dat je dit terugleest en tegen jezelf zegt: jeetje wat een verhaal...
    Ook ik leef met je mee. Blijf schrijven, al is het maar op papier en helemaal voor jezelf. Jij komt hier sterker uit met hulp van de lieve dingen om je heen.
    Ik denk aan je!

    Groetjes Soesa

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Lieve Ingrid,
    Het is dan misschien goodbye meneer de boer, maar Hello aan jou en alle andere mooie dingen in het leven!
    liefs Nikki

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Het waarom weten kan soms ook zo vreselijk zijn dat je het beter niet kunt weten. Dan is leven met een vraag zonder antwoord nog minder erg. Probeer er niet te veel op te focussen. Vraag de weg maar in de grote stad, de weg naar de toekomst.......

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Lieve Ingrid, ik wens je toe dat je een eerlijk verhaal zult krijgen van meneer de Boer. Als hij lef heeft, geeft hij je dat. Het maakt ook niet uit wat het is, als het maar de waarheid is. Ik hoop dat hij het durft. En meneer de Boer: als je soms meeleest op dit blog: wees een heer en behandel Ingrid met stijl. Daar heeft ze gewoon recht op, zeker na zoveel jaar samen!
    Zo, dat is eruit!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Och Ingrid. Wat omschrijf je dat mooi en ik bewonder je om je zelfreflectie in deze. En wat praat je respectvol over meneer de Boer, ondanks dat hij je toch zo plotseling heeft gekwetst. Want hoe is het mogelijk hè, dat hij dit bij zich heeft gedragen zonder het met je te delen? Ik snap zó goed dat je dit wilt doorgronden, maar vraag jezelf af of dat gaat lukken en of het de moeite waard is: iemand die je zo behandelt...

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Ik vind wel dat je na al die jaren het recht hebt op uitleg zodat je het ook langzaam een plekje kunt geven. Uit persoonlijke ervaring weet ik dat je soms ook uit elkaar kunt groeien en het dan allerlei kleine dingen zijn. Sowieso nooit denken dat het jouw fout is. Al deed je in zijn ogen misschien dingen verkeerd blijkbaar heeft hij het er nooit duidelijk met je over gehad anders was dit niet zo onverwacht gekomen. Hang in there en er komt een dag dat alles weer goed voelt, echt!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Jakkes, Ingrid. Ik voel met je mee. Wat een moeilijkheid. Ik zat een paar weken geleden in een huwelijkscrisis, maar hoe moeilijk het ook was, we hebben gepraat, en ondanks dat we het niet altijd met elkaar eens zijn en we elk ons eigen pad gaan, willen we ons toch inzetten voor elkaar, en blijven praten... Sterkte! Ik hoop dat meneer de Boer ook nog met jou wil praten, daar heb je toch recht op.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Lieve dappere Ingrid,

    Waar aan de ene kant deuren sluiten, worden er aan de andere kant deuren (weer) geopend...
    Maar de deur zo hard in je gezicht dicht te ziet slaan is hard...

    Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Zo dat is eruit ...
    Ik was eerlijk gezegd wat verbaasd over het hele verhaal. Het klinkt een beetje alsof een vijftienjarige zijn verkering uitmaakt: zo, het is over. Volwassen mensen doen dat doorgaans anders. Tenminste dat hoop ik toch ...
    Hopelijk wordt het duidelijk voor je (met of zonder antwoord).

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Och lieverd, ik moet even slikken hoor, vertelde jouw verhaal gisteren aan mijn man, en zei ook, lieverd wees alsjeblieft altijd oprecht tegen mij, ik vertrouw, hou van en deel...de gedachten dat jij dat ook deed en zo ineens blijkt het een toneelspel te zijn geweest, waarin je ongevraagd een figurant was???

    Lieve groewt, Jolanda.

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Afgelopen weekend exact twee jaar geleden, stond ik als donderslag bij heldere hemel met een koffertje op straat. Dezelfde situatie als jij nu doormaakt.
    Nu lees ik je verhaal, het raakt me diep van binnen. Je schrijft het zo mooi neer, zo beeldend en met respect.

    Als ik zie waar ik nu sta, wat het mij heeft gebracht en opgeleverd... dan wens ik dat jou ook toe. Nieuwe kansen, nieuwe wegen, af en toe een stapje terug en daarna weer drie vooruit. Uiteindelijk zul je hier tevreden op terug kunnen kijken, maar ik weet dat het nu niet zo zal voelen. Verre van dat zelfs. Het geeft niet, maar het zal het waard zijn. Echt.
    Ik wens je veel kracht en lieve mensen om je heen.

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Jij bent toch het belangrijkste in jouw leven! knufzz...Peebee

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Ach Ingrid, mijn hart breekt als ik dat zo lees. Ik denk wel dat hij het er waarschijnlijk ook heel moeilijk mee heeft, al komt het voor hem niet zo onverwacht, natuurlijk, en weet hij beter waarom, of dat hoop ik toch voor hem.
    Ik denk dat er nooit een goed moment is om 'stop' te zeggen. En zeker na 15 jaar.
    De enige tip die ik kan geven: spreek zoveel mogelijk af met vrienden en familie, want zij zijn er voor je, ook al heb je ze al lang niet meer gezien. En ze zullen met veel liefde naar je luisteren, ook al lijkt het voor jou dat je aan het zagen bent.

    (Je voorstel om koffie te drinken in Amsterdam is volgens mij een goed plan, misschien ga ik daar binnenkort eens naartoe, ik zal iets laten weten, en dan zie je maar)

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Ach ik vind het zo vreselijk voor je Ingrid.
    Ik kan me voorstellen dat je het zo druk hebt, in je hoofd. Ik wil je zo graag licht toe wensen in deze donkere dagen, en dat het adem halen niet meer zo zeer doet. x

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Er is al zoveel gezegd...
    Gewoon heel veel liefs!

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Ingrid, ik vind het echt zo rot voor je! Ik hoop dat ik je misschien iets op kan beuren met de Stylish Blogger Award die ik hééééél graag aan jou wil geven. Je hoeft er natuurlijk geen bericht over te schrijven, maar dat je weet dat je die Award zeker weten, dubbel en dwars, waard bent! Kus, Leonie

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Sinds je voor mij bloesembloemetjes en een hartjesslinger hebt gemaakt volg ik je op jouw blog met erg veel plezier! Nu leef ik erg met je mee en hoop oprecht voor je dat je de komende tijd inzicht krijgt in het waarom.
    Rest me te zeggen dat ik je een enorm stoer mens vind, zoals je alles omschrijft in je blog!
    Laatst las ik ; Als je sterk geworteld bent, kom je altijd weer tot bloei! Dat wens ik je toe.

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Mooi geschreven, geniet van de tijden die er zijn en kijk naar nu en naar het heden en niet naar het verleden.

    xxMarit

    BeantwoordenVerwijderen
  27. ...soms is het leven onbegrijpelijk!
    Ik wens je veel kracht toe!

    BeantwoordenVerwijderen
  28. Pffff... daar moet je toch niet aan denken, om op zo'n manier aan de kant gezet te worden. Ik hoop dat jullie nog eens met elkaar in gesprek kunnen om het te hebben over het hoe en waarom. Daar heb je toch op z'n minst recht op na zo'n tijd samen.
    Sterkte en ik denk aan je!
    x

    BeantwoordenVerwijderen
  29. Wat hard. Dat je niet eerder in vertrouwen bent genomen en dat het gat zo diep is. Ik wens je duidelijkheid toe en balans. Want helaas heb je andermans acties nooit in de hand, alleen de jouwe. Wederom veel sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  30. Tjonge...wat n verhaal en wat n lieve reacties.
    Sluit me er maar gewoon bij aan!
    hug

    BeantwoordenVerwijderen
  31. Heftig! Dat zoiets kan en ook echt gebeurd. Je zou denken dit is een of andere 'slechte soap'. Fijn dat je zulke fijne kinderen hebt. Ik wens je nogmaals heel veel sterkte.
    groetjes, Helmi

    BeantwoordenVerwijderen

Met dank voor je reactie (thank you for your thoughts)