*Iers lied uit 1912 over het verlangen van
de soldaten tijdens de oorlog naar huis
dat heb ik ook:
het verlangen om gewoon naar Huis te gaan
waar het veilig is, jouw plek
dit was mijn huis
maar zo voelt het niet meer
het voelt leeg
een huis waar je alleen bent
maar je weet dat er iemand thuiskomt
is heerlijk
een huis waar je alleen bent
omdat iemand niet meer thuis wil komen
is vreselijk..(ik kan niet anders zeggen..)
overal staan dozen
stapels, waarvan ik niet weet wat ik er mee moet
ik heb ook geen idee wanneer
ik ze weer uit zal pakken, en vooral waar
spullen die zo verbonden zijn met Hier
dat ik niet eens weet of ik ze nog wel wil hebben
soms doe ik net even of alles normaal is
dat ik dit niet achter me moet laten
en kijk ik even niet naar boven
waar donkere wolken zich samenpakken..
dit is de Cirrus
ik zie er meer een engelen-vleugel in
hij bestaat uit ijskristallen
eigenlijk kijk je dus naar een sneeuwbuitje
op zo'n 12 kilometer hoogte
hij verschijnt aan de hemel bij mooi weer
maar is eigenlijk altijd een voorbode
van Slecht weer en Regen
dat is hoe ik me voel als ik hier zo zit
ik kan wel doen alsof het mooi weer is
maar eigenlijk weet ik
dat het slechte weer Al daar is
en dat het nog lang en hard zal blijven regenen
It's a long way to Tipparary
it's a long way to go...
't Kan niet anders dat dat erg pijn doet, alles wat je zo zorgvuldig had opgebouwd moeten achterlaten .... ik kan het zelf amper geloven.
BeantwoordenVerwijderenGun jezelf de tijd om alles te verwerken, hoe lang dat ook duurt. Om dan met nieuwe moed verder te gaan, of beter gezegd, opnieuw te starten met een schone lei.
Jij komt er wel, is 't niet vandaag, dan overmorgen!
inspirerend bericht!
BeantwoordenVerwijderenlieefs
Schrijf het van je af en nogmaals heel veel sterkte.
BeantwoordenVerwijderengrt, Helmi
Wat lijkt me dit ontzettend moeilijk.
BeantwoordenVerwijderenHet is héél rot, maar je moet erdoorheen, door dat slechte weer én die regen...maar...komt na regen niet altijd weer zonneschijn?
hou je goed!
mooi berichtje!
BeantwoordenVerwijderenik weet nog een song: home is where the heart is:)
....of 'home is where i hang my hat'..... uiteindelijk ben jij jij, het fysieke huis is maar een huls. je komt er wel. one day at a time. hang in there.
BeantwoordenVerwijderenWat moet je je een ontheemde voelen!
BeantwoordenVerwijderenSterkte...
Ha Ingrid,
BeantwoordenVerwijderenIk lees je blog al een aardig tijdje tot het moment waarop je schreef dat er iets ergs was gebeurd en dat je wist of je ooit weer zou kunnen schrijven. Ik heb toen je blog verwijderd bij mijn favorieten omdat ik al wist wat je overkomen was/is. Ik heb hetzelfde en aantal jaren geleden ook meegemaakt. Ik hoefde niet te verhuizen en kon in mijn eigen huis blijven dat ik toen heb gekocht...Wel heb ik een heleboel dingen weggedaan en verkocht waar ik altijd nog spijt van heb. Mijn lapjes wolletjes kleurtjes garen sprookjeswol en heel de boel meer zijn heel belangrijk voor me. Zoals een vriendin het ooit tegen we zei: het is beter dan een pilletje van de dokter. Ik word van die spullen gewoon blij. Van mijn lapjes in allerlei kleurtjes van mijn oude handwerkboeken van mijn verzameling sinterklaasboeken en oude klosjes garen...
Met mijn verhaal wil ik zeggen: misschien is er een mogelijkheid om je spullen op te slaan en als je ergens weer je thuis hebt gevonden dat je ze weer om je heen hebt! Er zullen ook moiie herinneringen zijn aan het vergaren/verzamelen ervan. Ik wens je heel veel sterkte toe! groet Petra
Sterkte en een dikke knuffel!
BeantwoordenVerwijderenIk sluit me aan bij Petra, doe niet teveel dingen weg. Ik geloof dat ik het al eerder heb gezegd. het is zo jammer als je er later spijt van hebt. En je kunt emotioneel moeilijke dingen toch gewoon net zolang in de doos laten tot je er aan toe bent om ze onder ogen te zien? Ik kan me zo goed indenken in je situatie, het lege, verlaten gevoel dat zo allesomvattend is.... Maar je moet verder, ook al weet je nog niet waarheen .... Probeer vooral vertrouwen in jezelf terug te vinden, dan komt de rust en harmonie in jezelf ook weer ... Hou je goed.
BeantwoordenVerwijderenHoeveel regen er ook komt, als je bij jezelf blijft kun je altijd schuilen.
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte nogmaals, zorg goed voor jezelf en de schatten om je heen, je komt er wel. Echt!
Wat je schrijft raakt me en is zoooo herkenbaar, weet dat je het kan, doe het rustig en vol geloof in jezelf!!!!!
BeantwoordenVerwijderenVan teveel wegdoen ontstaat echt spijt, memories zijn oke...hoe zwaar ook.
Hou je recht!
Ha lieve Ingrid,
BeantwoordenVerwijderenIk heb geen blogs meer gelezen vanaf het moment dat het koffers inpakken begon (31 maart) en nu ik na vier weken mijn E-Reader open, zie ik tot mijn grote schrik dat je leven een ontzettend verdrietige wending genomen heeft. Wat een klap en wat schrik ik ervan! Heel veel sterkte toegewenst in deze Ontzettend Moeilijke Periode, onthou dat er aan het einde van elke tunnel licht is...ookal kan het een hele lange tunnel zijn. Heel veel sterkte, ik hoop dat je blog en al het moois waar je over schrijft je de positieve energie kunnen blijven geven om overeind te blijven staan. Dikke troostknuffel van Marlous
Nou Ingrid, als je opslagruimte voor je spullen zoekt, bij mij kan van alles staan, inderdaad, je moet niet alles wegdoen waar je altijd zo blij van werd en wordt, je moet al zoveel loslaten. Je zegt het maar als je me nodig hebt.groeten, Anneke
BeantwoordenVerwijderenLieve Ingrid, Wat een palet aan emoties krijg jij voor je kiezen. En dan komt het gevoel van ´Heimwee´ en je ontheemd voelen er ook nog eens bovenop. Het is een lange weg.. maar met jouw instelling en strijdvaardigheid leidt de weg uiteindelijk naar een plek waar je je weer thuis zal voelen! Suus
BeantwoordenVerwijderenLieverd................
BeantwoordenVerwijderenKnuffel!
Miriam
zo wilde ik de bladzijden uit mijn dagboek scheuren, meer dan 20 jaar geleden, toen ik het had uitgemaakt met mijn vriend (nu mijn man) gelukkig heb ik het niet gedaan, heel soms lees ik iets terug, soms schaam ik mij, schrik ik van woorden, loopt er een traan over mijn wang van ontroering of verdriet...
BeantwoordenVerwijderenIk weet een dagboek steek je zo even in een handtas, al die dozen niet...maar alles komt goed:)
Hè, wat verdrietig toch. Heel veel sterkte!
BeantwoordenVerwijderenIk wens je sterkte met het afscheid nemen van je plek, je huis en wat je dierbaar was.
BeantwoordenVerwijderenHopelijk heb je spoedig een eigen plek waar je je thuis gaat voelen.
(ik weet wat het is...)
Ik voel met je mee!
liefs,
Annemieke
Zoals jij het opschrijft klinkt het bijna als een sprookje, maar wel een met een rauw randje. Als ik lees wat je schrijft krijg ik het gevoel dat je het soms wel uit wil schreeuwen, maar constant toch heel rustig blijft. Wat een moeilijke situatie, zo machteloos. Het is goed dat je orde probeert te scheppen door dingen uit te zoeken en op te ruimen.
BeantwoordenVerwijderenIk heb ook wel eens dingen weggedaan omdat ik dacht dat soms de herinnering eraan mooier is dan het ook echt nog te hebben. Neem je tijd! Soms is weggooien wel erg zonde!
Lieve Ingrid,
BeantwoordenVerwijderenEn ondertussen heb je al bijna de 100.000ste bezoeker op je blog!!!!!!!
liefs, Griet
Praat er over. Schreeuw er over. Huil er over. Soms zelfs, lach je er om. Schrijf het van je af. Maar wees er nooit still over, of still van. Hou het niet van binnen, maar geef het allemaal "aan de wereld", zodat jij meer ruimte over heb, aan de binnenkant voor alles dat wel mooi is, dat wel van belang is. Langzaam maar zeker zal ook daar binnen, weer een licht schijnen, als al dat donkere is verdwenen X
BeantwoordenVerwijderenik kan me alleen maar aansluiten bij lillalotta.
BeantwoordenVerwijderenMaar ook nog eens zeggen : ge zijt goed bezig ! écht !!!!
Ik zou je zo graag goede raad willen geven, maar wat is goed? Ik weet het niet.
BeantwoordenVerwijderenEen dikke knuffel geven kan ik wel, dus bij deze....