ik ben nog nooit zo Mindfull
(hoewel dat waarschijnlijk niet het goede woord is)
geweest als de laatste -bijna- 2 weken
ik ben volledig opgegaan in mijn gedachten
de vraag waarom, Wat nu en dit gebeurd toch niet echt..
ik heb geen televisie gekeken
geen krant gelezen
geen muziek geluisterd, helemaal geen muziek..
als ik me voor deze periode
me Zo had kunnen focussen
op iets positiefs
was ik tot Veel gekomen
alles wat mijn leven vorm gaf
relatie, huis, atelier, b&b
een leven wat ik dacht te hebben
WEG
dit is loslaten met hoofdletters
ik heb geen fundament meer
ik zweef rond boven de puinhopen
elke mogelijk oplossing waar ik me aan vast hou
lijkt iets later weer vervlogen
en ik Weet wel, dat alles doorgaat
dat er onbeschrijfelijk veel groter Leed is dan het mijne
dat zich uiteindelijk wel een oplossing
zal ontvouwen
ik zou alleen zo graag willen dat ik het zou
voelen..
Een warme dikke knuffel voor jou...
BeantwoordenVerwijderenhet vergane vogelhuisje is wel heel passend...
BeantwoordenVerwijderenIk denk aan je! er zal voor ook voor jou weer een zonnetje gaan schijnen. Misschien dat je vandaag even een heel klein glimpje daarvan op mag vangen?! Hou vol meid!
Petra
5 jaar geleden had ik het kunnen zijn die bovenstaand stukje schreef...
BeantwoordenVerwijderenEn al geloofde ik het toen niet, nu schijnt echt de zon weer voor mij... zonder veel van het bovenstaande, maar met allemaal nieuwe en andere dingen die "zomaar" op mijn pad kwamen.
Ik geef je ook een dikke knuffel en wens je heel veel sterkte! Aafke
Potverdorie Ingrid, ik had het je zo graag helemaal anders gegund... Hou je taai! Het zal denk ik heel lang duren, maar ik hoop dat de zon weer voor je zal schijnen... Veel liefs!
BeantwoordenVerwijderenHiii..lieve Ingrid
BeantwoordenVerwijderenBen door je blogs heen 'gewandeld'..en inmiddels lees ik wat je hebt meegemaakt ...oeffffffffff....
'uit niets' in 24 stukjes..
Oooooo..zou je zoo graag willen helpen of willen bijstaan..."hug".
Heb ook de reacties van heel veel bloggers gelezen...wat een lieve mensen, die zo met je meevoelen....werd er gewoon emotioneel van.... Maar ook hoe jij de situatie en de gebeurtenissen zo uit je gevoel kunt omschrijven..jottum..drijf mee met je energie..voel je verdriet....
Maar nu ook...net gebeurd en nu dit mooie gevoelige blog
..letting gow (how)....
....ben er stil van...
Oooooooo lieve meid..loslaten vind ik het moeilijkste van alles...Maar dat zal absoluut komen..niet nu,.. straks...na jouw proces...echt..
Iemand die je net kent maar nu al in haar hart heeft gesloten...
heel veel sterkte
xxx Carolien
Pfffff,leef met je mee... wat een rottijd,en tijd heelt alle wonden.... zegt men...
BeantwoordenVerwijderenSterkte!
vertrouwen betekent dat je durft los laten zonder dat er al iets is... het is springen in het diepe als je niet kan zwemmen...het lijkt uitzinnig stom, maar eens je de sprong waagt, komen de dingen vanzelf, beetje bij beetje...je wordt sterker en eens vertrouwen je deel is , kan er heel veel en brengen dingen je nog wel uit evenwicht maar voor veel kortere tijden... doe in je eigen tempo de sprong en weet niemand denkt ooit dat hij daar klaar voor is ...
BeantwoordenVerwijderenIk ken dat gevoel zo goed, dat zweverige, je zo ontzettend kwetsbaar voelen, soms denken dat je zo kan neervallen, zo helemaal zonder houvast omdat alle houvast onder je weggeslagen is. Probeer een ritme te houden van eten en slapen, dat is erg belangrijk. Als je geen zin hebt in koken, eet dan iets gezonds, lekker fris fruit,(het goede seizoen komt eraan) of desnoods kant en klaar maaltijden , maar EET. Je moet ook lichamelijk op krachten blijven !
BeantwoordenVerwijderenIk denk vaak aan je...
Er gebeuren vreselijke dingen in deze wereld. Je eigen leed komt toch bovenop al dat andere. Het is fijn om af en toe naar een andere wereld te vluchten. De 'blogwereld' geeft je troost en alle volgers voelen een beetje met je mee.
BeantwoordenVerwijderenSterkte, Helmi
Je komt er wel. Echt waar. Iedere dag is er eentje op weg. Verlies de moed niet hoor, je bent een wonderment. Knuffel.
BeantwoordenVerwijderenSterkte!
BeantwoordenVerwijderenIt is so hard when what you need most is stability. It will come. Mindfulness is a good state of mind x
BeantwoordenVerwijderen...ik sluit mij aan bij alle bovenstaande reacties...zorg goed voor jezelf!, geef het tijd en heb vertrouwen (in jezelf)
BeantwoordenVerwijderenWat muziek betreft, durf je iets op te zetten wat je mooi vind, zet het hard en huil, schreeuw, gooi het eruit.
Muziek is emotie, en die emotie moet er bij jou uit komen, probeer het maar eens....
KNUFFEL!!!!
BeantwoordenVerwijderenMiriam
ken je dat stukje uit Finding Nemo, als Dory en Marlin in de walvis zitten en Doryu zegt: je moet nou loslaten, en Marlin schrikt zich de blubbers en ropet: hoe weet je dan dat het goed zal gaan? en dan zegt Dory: dat weet je niet......
BeantwoordenVerwijderenMisschien vind je het nergens op slaan, maar telkens als ik het zie, weet ik dat het wel klopt: je weet niet of het goed zal gaan, maar als je het niet doet, blijf je hangen in iets waar je ook niet blij van wordt...
Gewoon doen dus. Als je voelt dat je er klaar voor bent... Er zweeft nu zoveel liefde jouw kant op!!!
XXX
Oh, en wat Silly Old Suitcase hierboven mij schreef... Niet teveel nadenken, even je gevoel laten spreken...
Voelen komt na weten, ook voor jou.
BeantwoordenVerwijderenEen dikke knuffel!
even een hele stevige dikke knuffel, sterkte ingrid!
BeantwoordenVerwijderen(p.s. mijn advies aan jou blijkt net zo hard voor mezelf te zijn... maar dat terzijde...
BeantwoordenVerwijderenheel erg ontzettend veel liefs gewenst aan je... xxx)
Het voelen is te heftig in het begin. Het logische eerst verwerken. Het malen is niet te stoppen. Langzaam maar zeker komen al de gevoelens ook, maar jijzelf beschermt zich, dat het niet allemaal te veel wordt.
BeantwoordenVerwijderenMijn grootste fout, toendertijd, was dat ik niet boos wilde zijn, ik wilde niet vernietigd worden door een golf van haat, maar de mijne kwam 6 jaar daarna. En nam mijn leven over. Ik deed er alles aan om mijn kleine kinderen te beschermen, maar vergat mezelf. Boos zijn helpt juist met het 'grote loslaten'.
Al dat je kan doen is jezelf door de fases sleuren, en zo stabiel mogelijk proberen te blijven. Goed eten, en vooral heel lief zijn voor jezelf. Xxx
Iets wat er nog niet is voelen is heel erg moeilijk. Zo ben ik na jaren proberen nog altijd onverklaard niet zwanger. En dan krijg je de tip om je al zwanger te voelen, dat te affirmeren zodat het zich kan manifesteren. Maar hoe kun je ou iets voelen waarvan je niet eens weet HOE het zou voelen? Tegelijkertijd is er de hoop en het vertrouwen. DAT kan ik wel voelen en daar focus ik me dan maar op. 75% van de tijd. De ander 25% blijven de vragen komen. En daartegen zeg ik: ik begrijp jullie, maar kan jullie niet beantwoorden, dus ik blaas jullie in liefde op een wolkje weg. Wie weet lukt het jou binnenkort ook om het in die percentages weer wat zonnig voor jezelf te zien.
BeantwoordenVerwijderenHier ondertussen net hetzelfde meegemaakt, maar dan niet ik maar mijn dochter ... maar
BeantwoordenVerwijderenhet voelt alsof het mezelf ook overkomt.
Stuurloos, pedalen kwijt, toekomst troebel,
hartepijn ...kortom verschrikkelijk.
Je kind zo zien afzien en niets kunnen ondernemen om het tij te keren is hard, heel hard.
Ik herken het, dat alles om je heen wegvalt. Op een andere manier heb ik meegemaakt, dat alles waaraan je jezelf optrekt, waaraan je je identiteit verleent, waar je op steunt; dat het wegvalt.
BeantwoordenVerwijderenMijn mijn grootste ontdekking is; Je fundament ben je zelf. Jij bent alles wat je nodig hebt. En dat zal je altijd bij je hebben.altijd!
Ingrid; je bent zo sterk! Ik hoop dat je het ook gauw gaat voelen....
Liefs!!
Voor wat het waard is Ingrid....ik leef met je mee. Het brengt me in gevoel en gedachte weer terug naar ongeveer 5 jaar geleden.
BeantwoordenVerwijderenHeel veel kracht en sterkte gewenst!
Wat een geweldige reacties allemaal, ik heb ze allemaal gelezen om niet in herhaling te vallen, ze zijn allemaal bijzonder en zo gemeend.
BeantwoordenVerwijderenIk sluit me er bij aan Ingrid, ik weet eigenlijk ook niet meer wat ik er aan toe kan voegen, ik denk aan je ...XXX
Fornuvering
BeantwoordenVerwijderenas de stoarm
troch myn libben jaget
en alle hope
wer ta jiske faget,
komt der altyd wer
in moarn,
dy't my ta striden twingt
en de moed,
as in sinne
oan 'e kime blinkt
Jaren geleden, in een zeer moeilijke periode, stuurde mijn zusje mij dit gedicht; ze had het uit een krant geknipt.Liefs,
Griet
Och lieve lief... Je hoeft ook niet nu al te voelen dat het goed gaat komen. Het is nog zo pril! Je bent nog enorm in shock. Voor zo'n heftige klap mag je denk ik heel wat verwerkingstijd reserveren.
BeantwoordenVerwijderenLaat het maar even zo zijn. Het ís nu eenmaal verwarrend, eng, treurig en stom. En natuurlijk komt het goed, daar kun je van dromen op en op hopen, maar het vóelen.... nee, dat is een ander verhaal. En dat mag.
Prachtig gedicht trouwens, van Griet.
BeantwoordenVerwijderenwere here to listen and sending you a great big hug!
BeantwoordenVerwijderenWat verschrikkelijk moet dit toch zijn... Heel veel sterkte!
BeantwoordenVerwijderenIk kan alleen maar zeggen: Sterkte!
BeantwoordenVerwijderenAls ik lees over jouw pijn en alle lieve reacties die je krijgt, komt er een beeld in me op:
BeantwoordenVerwijderenIk zie jou staan in het midden van een grote groep vrouwen die allemaal om jou heen staan, je vasthouden en je zachtjes wiegen alsof ze meedeinen met de stroming van de zee. "Het komt goed, Ingrid" fluisteren ze...
Geen wijze woorden, maar wel een gemeende digitale knuffel!
BeantwoordenVerwijderenVandaag heb ik jouw cadeau (het Alain Grée-boek) doorgegeven en mijn vriendin en haar zoons waren heel erg blij. Dit even om te laten weten hoeveel mensen jij met je lieve gebaren raakt. Nogmaals onwijs bedankt!
No matter how long the winter, spring is sure to follow.
BeantwoordenVerwijderenvoor mij is loslaten iets waar je zelf voor kiest - soms omdat het tijd is om dat te doen.
BeantwoordenVerwijderenMaar jij kiest hier niet zelf voor, alles wordt onder je voeten weggemaaid.
En da's heel eng.
Ik kan je vertellen dat er vele nieuwe dingen in de plaats gaan komen.
goede dingen.
Maar daar heb je nu niet veel aan natuurlijk.
Het is normaal dat je je nu slecht voelt.
Ook dat moet je kunnen toelaten.
Maar neem toch af en toe de tijd om iets moois te zien ( en zo te zien op je blog kan je dat ook ).
Het wordt echt allemaal beter !
Ik weet het want ik ken het gevoel dat je nu hebt.
Er komt een moment dat je zelf kan beslissen om dingen los te laten.
Omarm ondertussen de liefde en de warmte rond je !
XXX!!!!
( ik lijk wel een predikant of zo als ik mijn bijdrage herlees. Dat is niet mijn gewoonte;) . Het is dat ik het allemaal zo goed herken en zoek wat ik daar zelf kan over vertellen vanuit mijn ervaring . Ik hoop dat je er wat aan hebt en vergeef me mijn toontje ;) )
PS : jij bent al een tijdje 'blog in de kijker ' bij me.... Net van voor het je niet meer goed ging.
http://mooisvanme.blogspot.com/2011/03/brighten-up-my-day-blog-in-de-kijker.html
ik herken het zo...het is ook leren leven van dag tot dag...
BeantwoordenVerwijderenuiteindelijk komen de dingen die je nodig hebt op je weg.
Een paar jaar geleden dacht ik: ik ben alles kwijt. Geen relatie meer, geen baan, geen huis. Ik had alleen mijn lieve, kleine witte autootje en een paar spulletjes. En lieve vriendinnen. Ik vond een kamertje, toen een groter huisje, toen een baantje, daarna een 'grote echte baan' en er kwam zelf een mooie, lieve nieuwe, gekke meneer op mijn pad. Als ik nu om me heen kijk, denk ik: 'Ha, dat had ik 5 jaar geleden nooit gedacht...' Ik ben benieuwd wat jouw toekomst je brengt, ik weet namelijk zeker dat die mooi zal zijn.
BeantwoordenVerwijderenLiefs,
Esther.
Happy in red heeft volkomen gelijk- ik heb een tijdje niet echt kunnen bloggen en lezen en zie nu to mijn smart en schrik de moeilijke periode die je meemaakt. De kop ervoor , hoor ! Ik spreek hier uir eigen ervaring, ook de allerliefste van mijn leven verloren, en de grond verdwijnt onder je voeten. Maar ergens is de wereld heel goed en vol lieve mensen,die je opvangen naar je luisteren en vasthouden zolas nu al je blog vriendinnen- ik heb nog nooit zoveel steun gehad en lieve vriendinnen gemaakt ! Het was voor mij tegelijkertijd de slechtste en de mooiste tijd van mijn leven.
BeantwoordenVerwijderenEn alles KOMT ook werkelijk weer goed...
Dikke knuffel.
Bea